Ótrúlega góður morgunmatur

Síðan úr örófi alda hef ég fengið mér te og brauðsneið í morgunmat.

En í morgun varð breyting á og það sem ég fékk mér var svo gott að ég verð að deila því með ykkur.

Ab mjólk
Kornflex
Smátt skorið epli
Smátt skorin vínber

Fyrsta smakk er súrt (þið vitið Ab mjólkin er þannig) en svo tekur yfir þetta yndislega bragð af vínberjum og eplum og kornfelxið gefur undirtón.

Te-ið fékk svo að fylgja sem eftirmatur.

Raunasaga úr Vogunum

Var með einhver smávegis ónot í maganum í gær. Hélt að það væri kvíði því við Elías höfðum planað að fara í ræktina saman og þar sem við höfum aldrei gert nokkuð slíkt áður var ég kvíðin. Jæja við fórum en magaverkurinn ekki og það sem verra var að hann ágerðist.
Í framhaldi af því var kvöldið miður skemmtilegt og nóttin líka. Þessu öllu saman fylgdi mikill hiti og kuldi og almenn vanlíðan sem endaði í þeim hápunkti að kastað var upp. En vellíðanin sem kom þar á eftir er ótrúleg. Hitinn og kuldinn hvarf. Maginn hætti að kvarta. Mér fannst ég svífa, einungis fyrir þær sakir að vanlíðanin var horfin og svo náði svefninn yfirhöndinni.

Í dag er ég heima, enn með smávægileg ónot í maganum og þreytu í kroppnum því ég var alltaf að vakna í nótt. Fer líklegast ekki í ræktina í dag (fengum 3gja daga reynslupassa, sem ætlunin var að nýta).

Gleðilegt sumar og takk fyrir veturinn.

Var að setja inn myndir frá páskunum. Smellið hér

Gleðilega páska!

Og hér kemur páskaþraut dætra minna. Ef þið viljið finna út vísbendingu um hvar páskaeggin þeirra voru falin leysið þrautina. Þetta er gert með því að lita reiti og tengja saman tölustafi.
1 = viðkomandi reitur litaður.
2 = 2 reitir litaðir báðir merktir með tölustafnum 2.
3 = 3 reitir litaðir (einn auður reitur milli tölustafanna)

Línurnar sem litaðar eru geta legið í hlykkjum en gæta þarf að fara ekki yfir línu sem áður hefur verið lituð. Góða skemmtun.

Smellið á "hér"

Kíkið á þessa síðu hér, mér hefur alltaf fundist hún skemmtileg.

Svo ef þið hafið gaman að sudoku að þá eru hér nokkrar svoleiðis og fleiri skemmtilegar þrautir.

Könnun á nagladekkjanotkun

Síðastliðna þrjá morgna hef ég stytt mér biðina eftir strætó með því að telja bíla eftir því hvort þeir eru á nagladekkjum eða ekki. Talningin fer þannig fram að ef bíll á nagladekkjum ekur framhjá þá er 1 ef annar án nagla kemur næst er ég aftur komin niður í 0. Talningin tók c.a. 5 mínútur í hvert skipti. Niðurstöður er þessar:

Miðvikudagur 15 fleiri á ónegldum dekkjum
Fimmtudagur 2 fleiri á ónegldum dekkjum
Föstudagur 10 fleiri á ónegldum dekkjum

Hvað má svo lesa úr þessari könnun?

Jú ég hef greinilega óskaplega gaman að því að telja...

Hver getur unnið Elías í Buzz?

Keyptum okkur Playstation tölvu fyrir jól og leikurinn Buzz fylgdi með í kaupbæti. Þetta væri ekki fréttnæmt nema af því að Elías svoleiðis burstar okkur stelpurnar alltaf í þessum leik (tel of mikinn sálmasöng hafa truflað getu mína á þessu tónlistarsviði). Það er helst að Hrund og Eyrún hafi eitthvað í hann þegar eingöngu er farið í nýlega tónlist. Við getum illa sætt okkur við þetta og kallinn er að verða helst til of ánægður með sig, svo okkur bráðvantar einhvern til að veita honum samkeppni. Helst horfi ég til bræðra minna sérstaklega þeirra yngir þar sem þeir telja sig tónlistarlega þenkjandi (Þórhallur prúf mí rong). Legg til að sett verði upp keppni um páskana til að koma Elíasi niður á jörðina aftur.

Svo setjið ykkur í stellingar bræður ég treysti á ykkur!

Ballettsýning ársins

Í kvöld ætlar Hrund mín að dansa ásamt öðrum nemendum í ballettskóla Eddu Scheving á vorsýningu í Borgarleikhúsinu. Það er alltaf mjög gaman að sjá þessar sýningar og hversu mikið þeim hefur farið fram frá því á síðasta ári.

Glöggir menn sjá að önnur stúlkan frá hægri á meðfylgjandi mynd er einmitt Hrund í dansi frá því á síðasta ári. Takið eftir því hvað hún ber sig vel stelpan. Ég er að rifna úr stolti og hlakka mikið til kvöldsins. Þetta eru 3 sýningar í allt á sama deginum og það er töluvert krefjandi en án efa mjög gaman líka.

Nýr bloggari

Nú hefur yngri dóttir mín bæst í hóp bloggara. Bjóðum hana velkomna. Það væri gaman ef þið skrifuðuð eitthvað fallegt í gestabókina hennar og/eða í kommentin.

Má ekki bregðast aðdáendum.

Þið eruð svo dásamlega dugleg að kíkja á síðuna mína, ég bara tárast.

Hitti Ingu vinkonu mína og dóttur hennar í hádeginu því við ætluðum að borða saman. Ég hafði mælt með Pizza67 í Tryggvagötu. Hef farið þangað með bræðrum mínum í hádegsihlaðborð og líkað vel. En viti menn, þó við finnum stæði beint fyrir utan og allt þá dugar það ekki til því staðurinn er þar ekki lengur. American style opnar hér stendur í glugganum. En það er ekki okkar siður að kvarta og kveina svo við bara fórum á Hlölla í staðinn og rúntuðum svo niður á höfn, fundum gott stæði þar og snæddum í rólegheitunum. Mjög svo ljúft.

Óggisslegaflott

Setti teljara á síðuna mína (alveg neðst). Núna verðið þið öll að vera dugleg að kíkja svo tölurnar hlaðist inn.

Engar hjólafréttir

Það er einhver skræfa inní mér sem er svo hrædd um að detta enn einu sinni. Og hún skipaði mér að taka strætó í vinnuna bæði í gær og í morgun - það gætu nefnilega verið hálkublettir sjáðu til. Sá samt fullt af hjólreiðamönnum sem líklegast hafa ekki þessa sömu skræfu og ég.

Hjólafréttir

Á miðvikudaginn síðasta kom tengdapabbi með hjólin okkar úr geymslu. Í gær fór ég með hjólið mitt á bensínstöð og pumpaði í dekkin (af því að fína pumpan sem ég keypti mér virkar ekki nema bara stundum) og svona almennt athugaði hvort allt virkaði eins og það á að gera.
Í morgun hjólaði ég í vinnuna. Að sjálfsögðu var ískaldur mótvindur og þolið fyrir löngu farið, þurfti að fara niður í 3 gír upp smá brekku og meðalhraðinn hefur verið ca. 10 km/klst. (meðalhraðinn síðasta sumar var 15 km/klst).

Sá ekki nema 4 aðra hjólalinga á leiðinni og einn skokkara. Því miður var ég svo upptekin af því að hjóla að ég tók ekki eftir hitastiginu en finnst líklegt að það hafi verið nálægt frostmarkinu.

Lisa Ekdal

Þegar ég frétti að Lisa Ekdal ætlaði aftur að halda tónleika hér á landi ákvað ég að láta ekki happ úr hendi sleppa. Ég missti af tónleikum hennar síðast og ætlaði ekki að gera það aftur. Mjög snemma keypti ég mér miða á besta stað í salnum (og þeim dýrasta). Svo loksins, loksins kom að tónleika deginum.

Fyrri hluti tónleikanna einkenndist af bið. Fyrst var beðið í hálftíma eftir KK og Ellen Kristjánsdóttur en þau hituðu upp fyrir Lisu og gerðu það vel þegar þau loksins komu á svið. Ætli þau hafi ekki sungið í 15-20 mín og þá tók við önnur hálftíma bið. Maður fann fyrir pirringi í salnum. Svo heyrði ég konu nokkru fyrir framan mig segja að það væri hlé. Starfsfólkið niðri hafði sagt þetta við hana þegar hún, eins og nokkuð margir fleiri fóru að pissa eða bæta á glösin hjá sér.
En svo loksins kom að því. Fyrst komu tveir strákslánar á sviðið og spiluðu á sitthvort rafmagnspíanóið. Sviðið var skemmtilega upp sett og lýsingin góð. Á bak við þau var tjald og myndin á því var eins og þau væru stödd í höll einhversstaðar. Eftir dágott forspil kom Lisa og fór að syngja. Ég þekkti ekki fyrsta lagið en maðurinn við hliðina á mér fílaði það í tætlur. Síðan söng hún "Benen i kors" sem ég og stelpurnar mínar köllum stressedei og pressedei (skrifað eins og sagt). Mér fannst sérstaklega áhrifamikið þegar hún söng "Du sålde våra hjärta". Ég hef líklegast þekk u.þ.b. annað hvort lag á tónleikunum öllum og langar mikið að eignast nýjasta diskinn hennar "Pärlor av glas".
Ég skemmti mér konunglega á þessum tónleikum og hefði viljað hafa þá helmingi lengri. Var svolítið sár yfir því að hún var ekki klöppuð upp nema einu sinni. Prógrammið var vel skipulagt og rann árennslulaust í gegn engin bið meðan skipt var um hljóðfæri allir með á hreinu hvaða lag kom næst og svoleiðis.

Það var upplifun að sjá hana í eigin persónu því hingað til hef ég bara séð ljósmyndir af henni og þær hafa allar verið svo allt öðruvísi en hún er (að minnsta kosti eins og ég upplifði hana).

Það var ótrúlega gaman að heyra hana syngja lögin sem ég hef bæði hlustað á og sungið með í gegnum tíðina, það eru líklegast um 5 ár frá því Daði gaf mér fyrsta diskinn hennar í jólagjöf og síðan 2 aðra.

Sem sagt virkilega skemmtileg upplifun.

Á síðustu stundu.

Einu sinni var ég stundvís og einu sinni var ég skipulögð. Þetta virðist allt vera gufað upp. Hjá mér ríkir svokallað skipulagt kaós. Jú ég veit hvað hlutirnir eru - oftast og ég veit hvenær ég þarf að gera hitt og þetta, en kem mér yfirleitt ekki til þess fyrr en á síðustu stundu.

Í gær var síðasti dagur til að skila skattframtali. Við hjónin höfum talað um það okkar á milli síðustu vikuna að drífa nú í þessu en fyrst í gær fórum við að draga fram skjölin sem til þarf og finna skattskýrsluna frá síðasta ári til að hafa upp á veflyklinum okkar. Jú, jú þetta var svo sem allt á sínum stað nema hvað að veflykillinn virkar ekki! Og hvað gerir maður þá? Jú sækir um frest og nýjan veflykil. En af hverju í ósköpunum erum við ekki löngu búin að þessu?

Fegurð

Stóð mig að því um daginn að dæma söngvara úr leik í American Idol af því hann hefur ekki lúkkið með sér. Útlitsdýrkunin hefur náð að síast inn í kollinn á mér án þess að ég gerði mér grein fyrir því. Ég hef alltaf talið mig vera yfir það hafin að láta útlitið hafa áhrif á mig, en greinilega hefur eitthvað látið undan.

Sykur eða sætuefni

Það er kominn tími fyrir mig að blogga þar sem nokkuð er síðan ég setti inn bloggið hér á undan. En þá er spurningin hvað á að skrifa um.

Mig langaði að setja inn texta um það hvernig ég þoli ekki þessi sætuefni sem er troðið í allt í dag. Mér finnst þau bragðvond, eitthvað eftirbragð sem hentar mér illa. Og ég vil ekki trúa því að þau séu eitthvað betri en sykurinn, nema þú sért með sykursýki auðvitað. En svo fannst mér ég ekki hafa nóg efni í svoleiðis tuð-grein og er hætt við það.

Ok, en hvað á ég þá að skrifa um? Jú ég fer á tónleika á föstudaginn með Lisu Ekdal í Háskólabíói. Keypti miðann fyrir svo löngu síðan að ég var næstum búin að gleyma þeim. Það verður örugglega gaman, mér finnst hún frábær tónlistarmaður og lögin hennar yndisleg. Hlakka mikið til.

En þetta gengur hvorki né rekur hjá mér. Hélt að með því að skrifa bara eitthvað mundi andinn koma yfir mig, en hann er upptekinn við annað í augnablikinu svo ég segi þetta gott í þetta skiptið. Vona að dagurinn verði ykkur góður.

Erfist leikfimivanlíðan???

Þegar ég var í skóla var leikfimi sá tími sem ég kveið fyrir. Það sem ég hataði mest voru boltaleikirnir - fótbolti, handbolti, körfubolti, skotbolti... og fleiri slíkir leikir. Mér fannst hins vegar gaman þegar farið var í fimleika, klifra í köðlum og hanga eða ganga á slá eða eitthvað í þá veruna en að sjálfsögðu var það miklu, miklu sjaldnar en boltaleikirnir.

Þegar Hrund var yngri áttum við í mestu vandræðum með hana daginn fyrir leikfimidaga. Þá fékk hún magaverk og átti í vandræðum með svefninn.

Núna er það Eyrún. Reyndar ekki leikfimin heldur sundið. Og það skrítna er að hún er alltaf að suða um að fara í sund en þegar kemur að sundtímum þá er ekki lengur gaman. Og hún fær magaverk og á erfitt með að sofna kvöldið á undan.

Svo nú spyr ég, er þetta arfgengur andskoti?

Eða hef ég einhvernvegin smitað þessari tilfinningu yfir á börnin mín með framkomu eða einhverju gagnvart þessum tímum?

Nú hef ég nýlega áttað mig því að hræðsla við hunda er lærð hegðun hjá mér - því ég hef núna lært að vera ekki hrædd við hunda (guð blessi Discovery Channel). En áður en það kom til hélt ég að það væri í eðli hunda að bíta og með aganum einum væri hægt að hald þeim frá því, þess vegna mundu þeir (hundarnir) nota hvert tækifæri sem gæfist til að bíta mig ef eigendurnir pössuðu ekki upp á þá. Þessi hugmynd um hunda hlýtur að vera einhversstaðar frá komin og þar sem ég ólst ekki upp við hunda ... (foredrar mínir eru t.d. mjög hundahrætt fólk).

En nú velti ég fyrir mér er leikfimivanlíðanin líka lærð ???

Loksins að batna

Ræddi við Daða bróður um daginn og hann sagði mér frá einhverju sem kallast ísrigning og þau í Danmörku upplifðu í vetur. Ætli það hafi verið eitthvað svipað og á þessum myndum sem fylgja með blogginu mínu í dag?

Úff, hef kannski ekki alvega náð fullri orku ennþá. Ætla að halla mér aðeins aftur.

Flensan bankar uppá.

Heimili mitt er pestarbæli þessa dagana. Báðar dæturnar liggja fyrir með hátt í 40 stiga hita og hósta. Hitinn vill rokkar töluvert og ég dugleg að dæla lyfjum í þær til að halda honum niðri.

Þær hafa ekki orðið svona veikar síðan þær voru pínu litlar, allavega ekki báðar í einu. Nú er bara að bíða og sjá hvort við Elías fáum þetta ekki líka.