Síðasti vetrardagur - veðufar.

Hjólaði í vinnuna síðasta vetrardag (eins og flesta aðra daga).  Þegar ég lagði af stað féllu eitt og eitt snjókorn af himni en það var svo lítið að ég ákvað að fara ekki í hlífðarbuxurnar (þær fengu að vera í körfunni).  Ekki nema um 5 mín seinna hafi hressilega bætt í snjóinn og ég fór í buxurnar og kveikti blikkljósið aftan á hjólinu..  Nokkrum mínútum seinna var snjókoman orðin svo þétt að varla sást úr augum og ég endaði á því að taka ofan gleraugun því snjórinn settist jafnóðum á þau.  Sem betur fer var næstum logn þennan dag.  Fyrstu myndina tók vinkona mín á leið sinni til vinnu eftir Sæbraut.

Seinni myndin flakkaði um á Facebook.  Því staðreyndin var sú að það snjóaði hressilega en bara rétt í um klukku stund og svo skipti algjörlega litum og sólin fór að skína. 

Þegar ég hjólaði heim var varla nokkur snjór sjáanlegur og það litla sem var eftir hamaðist við að bráðna.  Stígurinn leit úr eitthvað á þessa leið (mynd fengin af Facebook og er ekki af leiðinni sem ég hjólaði eftir).

 

Ræktun

Alltaf finnst mér jafn dásamlegt og undursamlegt að sjá plöntu vaxa upp af fræi.

Þann 10 mars setti ég fræ í sáðmold.  Þetta var blómkál, spergilkál, rófur og 4 tegundir af sumarblómum.
14. mars tek ég eftir því að sprotar eru farnir að gægjast upp úr moldinni og 17. mars tek ég þessa mynd.

23. mars (tveimur vikum eftir sáningu) dreifsetti ég kálið og eina tegund af sumarblómum.  Bæði átti ég ekki meiri mold og svo var ekkert farið að spretta hjá tveimur tegundum af sumarblómum.  Ég hreinlega hélt að það mundi ekkert spretta þar fyrst ekkert var komið en hélt þó áfram að vökva og halda í vonina.

Í dag (6. apríl) tók ég svo þessar myndir.  Efst er kálið.  Í miðjunni eru sumarblóm, þetta stóra er skjaldflétta sem er mjög svo fallegt blóm og neðst er meira kál og sumarblóm.

Fleiri að hjóla í veðurblíðunni.

Veðrið hefur leikið við höfuðborgarbúa það sem af er apríl.  Margir hafa dustað rykið af hjólunum sínum og það sést á talningatölunum mínum á leið til vinnu.  Í mars var algengast að sjá 8 á hjóli á leið minni til vinnu eftir stígnum við Sæbraut.  En það sem af er þessum mánuði (þessa 4 virku daga) hefur bæst við töluna á hverjum degi.
Á þriðjudag sá ég 8, á miðvikudag 12, í gær 15 og í morgun 17.  Hvar endar þetta, maður bara spyr sig?

Þetta er mjög jákvætt og allir halda sig hægra megin.  En það er kannski af því að þá er ég í víkjandi stöðu miðað við skiptinguna á hjólareininni (sem er þó óðum að hverfa). 
Á heimleiðinni er þetta oft flóknara því þá eru fleiri á stígnum, á öllum aldri og fararmátinn fjölbreyttari.  Og sumir hjólreiðamenn eiga það til að víkja ekki út af hjólaræmunni fyrr en í síðustu lög og þá er maður farin að velta því fyrir sér hvort viðkomandi hafi yfir höfuð komið auga á sig og ég er oft farin að undirbúa að fara út í grasið til að forða árekstri.  Sem betur fer hefur ekki komið til þess enn.

Nú er ætlar borgin ekki að halda við þessum línum sem skipta stígnum í gangandi og hjólandi og ég veit af hverju það er og er sammála að þessi ræma hentar ekki þar sem hjól geta ekki mæst innan línunnar og þá er maður í raun að brjóta lög við að fara yfir heila línu þegar víkið er fyrir þeim sem koma á móti.  En menn eru orðnir vanir þessari skiptingu og halda sig almennt réttu megin við strikið (sem var alls ekki raunin í upphafi því þá var mjög algengt að menn gengju á línunni sjálfri).  Þannig að nú þegar línurnar eru að hverfa þá er komin upp óvissa.  Margir ganga alltaf lengst til vinstri (hef velt fyrir mér hvort það sé af því að í gamla daga þá var manni kennt að ganga á móti umferð þar sem ekki eru gangstéttar) en ef svona blandaður stígur á að ganga upp þarf að vera hægri regla.  Þ.e menn halda sig hægra megin og það er tekið framúr vinstramegin.  Vonandi verður það þannig þegar til kemur.

Gönguferð annan í páskum.

Um páskana afrekuðum við fjölskyldan (eða stór hluti af henni) að ganga ALLAN Langholtsveginn, frá Suðurlandsbraut að Sæbraut.  Öll fjögur lögðum við af stað en misstum einn fjölskyldumeðliminnn frá okkur við Holtaveg, því var ekki við bjargandi.  En við stelpurnar héldum ótrauðar áfram.  Teljum við að þetta sé einstakt afrek sem ekki hefur áður verið skráð á spjöld sögunnar (svo vitað sé).  Höfðum við bæði gott og gaman af göngutúrnum sem var allt í allt 5 km.

Mars 2013

Hjólaði samtals 280 km í mánuðinum.
Fór 17 af 19 vinnudögum á hjólinu til vinnu.  2 daga skildi ég hjólið eftir heima vegna veðurs.
Sá að meðaltali 7 hvern dag á hjóli á leið minni til vinnu.  Mest voru það 12 og minnst 1 en það var daginn eftir óveðrið.

Ég er enn á nagladekkjunum þó löngunin að taka þau undan sé orðin ansi sterk.  Tel að það borgi sig ekki að taka þau undan strax þar sem apríl gætið komið með kulda og hálku og ég vil ekki þurfa að skilja hjólið eftir heima út af því.  Þess vegna fá nagladekkin að vera undir hjólinu enn um sinn.

Samferða strætó

Í morgun var ég samferða strætó nr. 12.  Þ.e. við hittumst fyrst á ljósunum við gatnamót Sæbrautar og Langholtsvegar og svo aftur á ljósunum við gatnamót Hverfisgötu og Klapparstígs.  Mætingastaðir merktir með rauðum punkti á myndinni.

Augljóslega fer strætó meiri krókaleiðir en ég og þarf að stoppa oftar en þetta hefur ekki gerst áður og ég hafði gaman að því.

Met vika á hjólinu.

Runkeeper.com er svo duglegt að halda utan um alla mína hjólamennsku og er ekki síður duglegt að láta mig vita þegar ég bæti mig og geri eitthvað vel.

Þegar ég hlóð inn hjóleríi gærdagsins (laugardagur), sem var óvenju mikið þá fékk ég skilaboð bæði strax frá kerfinu og líka í töluvpósti um þessi vika væri metvika hjá mér á hjólinu.  Nú veit ég ekki hvernig það reiknar út viku (sunnud.-laugar. eða mánd.- sunnud.) en það gæti vel farið svo að ég hjóli líka í dag og bæti þannig metið enn frekar.

Bjart í morgun.

Næstum albjart í morgun þegar ég lagði af stað í vinnuna (kl. 7:30) og í fyrsta skipti á þessu ári sem ég er á báðum áttum með hvort þurfi að kveikja ljósin á hjólinu.  Ég kveikti ljósin engu að síður en get hlakkað til að stutt er í að þess þurfi ekki og ég get skipt út framljósinu fyrir körfu.

Er veturinn seint á ferð eða páskahretið svona snemma?

Veturinn hefur verið einstaklega mildur hér á suðversturhorni landsins, þar til í dag.  Fyrir utan nokkuð hvassan vind (vorum í því að elta plöturnar úr gróðurhúsinu þangað til okkur datt loksins í hug að bíða með að setja þær í húsið aftur) þá hefur varla sést snjór þennan vetur.  En nú í morgun þegar við vöknuðum var allt orðið hvítt og blindbylur úti.
Ég skildi hjólið eftir heima og tók strætó í vinnuna.  Myndin hér að ofan er fengin af vef vegagerðarinnar, ég tók mynd af henni því það er ekki oft sem svo til allir vegir til og frá höfuðborginni eru ófærir í einu.

Elías tók þessa mynd af bílnum þegar hann var mættur í vinnuna í morgun.  Hann sagði að það hefði frosið jafnóðum á framrúðunni og þurrkurnar varla haft við út af því.

Það er samt eitthvað pínu heillandi við svona óveður.

Febrúar 2013

Með heitari febrúarmánuðum frá því mælingar hófust

Á mynd sést hjólaðar vegalengdir hvern dag í febrúar (fyrstu tvær súlurnar eru reyndar í janúar.

Febrúar hófst með snjó, þ.e. það sjónaði fyrstu helgina í febrúar og mánudaginn 4. feb. var erfitt að hjóla vegna færðar.  En stígar eru ekki hreinsaðir um helgar sem er bagalegt því það sem af er ári hefur bara snjóað um helgar.  En snjórinn var fljótur að bráðna enda rigndi mikið og hitastigið var almennt um 5°C á morgnana (fór hæst í 8°C)

Ég hjólaði 17 af 20 vinnudögum í vinnuna.  Var veik í 2 og enn of slöpp til að hjóla þann þriðja.  Sá að meðaltali 5 á hjóli hvern dag bæði að morgni og á heimleið.  Flesta sá ég 6. feb eða 8 að morgni og þann 25. feb. á heimleið en þá voru 10 á ferli á hjóli.  Reyndar var ég þá á ferðinni um kl. 18 og að koma úr Kópavoginum.  Samtals sá ég 89 á hjóli að morgni til og 90 seinni partinn sem er svipað og í janúar ef miðað er við dagafjölda í mánuðum.

Heildar vegalengd febrúarmánaðar er 225,65 km, en eins og áður fer ég stundum í styttri snatt ferðir án þess að taka Garmin með mér og er það því ekki með í þessari tölu.

Hjólað í janúar 2013

Veðurlega séð var janúar frekar mildur. Hitastigið rétt í kringum frostmarkið, en til að kvarta undan einhverju þá var hann helst til of vindasamur og einn morguninn hjólaði ég ekki í vinnuna vegna roksins en lét skutla mér með hjólið og hjólaði svo heim.  Þannig að ég hjólaði alla vinnudaga janúarmánaðar en sleppti einum morgni.

Talning hjólreiðamanna sem ég sé á leið minni til vinnu heldur áfram og ég hef bætt við talningu á heimleiðinni líka. Dóttir mig spurði mig á síðasta ári af hverju ég teldi ekki á heimleiðinni líka og það varð til þess að ég fór að telja þá líka. Ég var alveg viss um að það væru alltaf fleiri á hjóli seinni partinn en annað hefur komið í ljós, og í þessum mánuði hef ég oftar séð fleiri á morgnana eða 13 daga af 22. Og eina skiptið sem ég sá engan á hjóli var einmitt á heimleið 3. janúar en þá var rok og rigning.

Flesta sá ég 22. janúar, þá töldust 18 um morguninn og 11 seinni partinn en það er met þessa mánaðar fyrir báðar ferði og ég sá aldrei færri en 2 að morgni.
Að meðaltali sá ég 6 á hjóli á morgnana og 5 á heimleiðinni.  En það má taka það fram að ég tel líka fólk sem teymir hjólin eða situr á bekk með hjólið hjá sér.

Ég hef verið í vandræðum með afturdekkið síðan fyrir jól og það hefur sprungið ansi oft á því, líklega kominn tími til að fá nýtt dekk en nagladekkin eru á sínum fimmta vetri núna.  Tvisvar hefur allt loft farið úr afturdekkinu á leið til eða frá vinnu. Í fyrra skiptið kom mér það ekki á óvart og var ég því með nýja slöngu meðferðis (var þegar búin að setja 3 bætur á slönguna).  En svo þegar kom gat á nýju slönguna ekki nema viku seinna verð ég að viðurkenna að ég varð frekar pirruð.

Það hefur lítið snjóað það sem af er ári, aðeins tvisvar hef ég skráð hjá mér snjó á stígum.  Það var 2. janúar og mánudaginn 14. janúar og í bæði skiptin var ég engan vegin sátt við hreinsunina á stígnum.  Sérstaklega þann 14.  þá hafði snjóað um helgina en engin tæki send út til að hreinsa fyrr en á mánudagsmorgun og þá höfðu margir troðið niður snjóinn og tækin náðu því ekki upp (eða lögðu sig ekki fram um það) og þvottabrettastemning á stígnum.  Það sem gerði þetta enn meira pirrandi var að gatan við hliðina á var auð og engan snjó þar að sjá.   En Sæbrautin finnst mér ekki spennandi gata að hjóla á og geri ekki nema í neyð (hefur gerst einu sinni í mars 2010 þegar stígurinn var algjörlega ófær af snjó).

Hér má sjá súlurit yfir hvern dag hjá mér á hjólinu í janúar.  Samtals eru þetta 233 km.

Sprungið afturdekk en margir að hjóla og ganga til vinnu.

Það er sprungið á afturdekkinu enn eina ferðina.  Ég er nú þegar búin að setja 3 bætur á slönguna og ætla því í dag að setja nýja slöngu í dekkið.  Mig grunar þó að dekkið sjálft sé sökudólgurinn þó ég finni ekkert innan í því sem stingst út, en af því götin á slöngunni eru öll á næstum sama stað þá gefur það ansi sterka vísbendingu.  Þetta er líka fjórði veturinn sem þessi nagladekk fara undir og þau eru aðeins orðin lúin.

Í morgun byrjaði ég á því að pumpa í afturdekkið og vona að það mundi duga langleiðina í vinnuna því það virtist leka hægt úr dekkinu (pumpaði í dekki í gær áður en ég hjólaði heim og það hélt alla leiðina).  Núna hjólaði ég styðstu hugsanlegu leið í vinnuna (eftir Suðurlandsbraut og Laugarvegi) og náði u.þ.b. hálfa leið áður en mesta loftið var farið úr dekkinu.

Á leiðinni sá ég 18 á hjóli þar af 4 drauga sem ég kalla en það eru þeir sem eru ljóslausir og ég kem ekki auga á endurskynsmerki.  Langflesti hinna voru í fullum skrúða með ljós bæði framan og aftan og í endurskynsvestum sem að mínu mati eru öfgar í hina áttina, en við virðumst vera svolítið annaðhvort eða hér á þessu landi.

En mér þótti ánægjulegt að sjá hversu margir voru annaðhvort hjólandi eða gangandi.  Veðrið í dag er mjög ákjósanlegt, þurrt, 4°c og ekki mikill vindur.  Veturinn hefur verið mildur enn sem komið er hér á höfuðborgarsvæðinu.

Hjóla- (og skokk) árið 2012

Á árinu hjólaði ég a.m.k 2.988, en ég skráði ekki niður styttri snattferðir sem ég fór hjólandi.

Eins og í fyrra þá taldi ég og skráði hjá mér þá hjólreiðamenn sem ég sá á morgnana þegar ég hjólaði til vinnu. Og af því tilefni ætla ég hér að setja inn samantekt um þær tölur. Talning á sér stað milli kl. 7:30 og 8:00 þá virka daga sem ég mæti til vinnu.  Yfirleitt hjóla ég meðfram Sæbrautinni frá Holtagörðum og að Hörpu og þaðan upp á Skólavörðustíg.
Mesti fjöldi hjólandi sem ég sá á einum morgni voru 32 þann 16. maí. Þegar kaffitjaldið var við Sæbraut í tilefni átaksins hjólað í vinnuna.  Það er nákvæmlega sama og fjöldametið árið 2011.

Að meðaltali sá ég þetta marga hjólreiðamenn á morgnana hvern mánuð:
Janúar       2 á dag (fjöldamet mánaðarins 4)
Febrúar     4 á dag (fjöldamet mánaðarins  9)
Mars         5 á dag (fjöldamet mánaðarins 25)
Apríl        10 á dag (fjöldamet mánaðarins 18)
Maí          18 á dag (fjöldamet mánaðarins 32)
Júní         14 á dag (fjöldamet mánaðarins 18)
Júlí          16 á dag (fjöldamet mánaðarins 27)
Ágúst       14 á dag (fjöldamet mánaðarins 20)
September 9 á dag (fjöldamet mánaðarins 15)
Október      8 á dag (fjöldamet mánaðarins 12)
Nóvember  6 á dag (fjöldamet mánaðarins  12)
Desember  4 á dag (fjöldamet mánaðarins 8)

Bara í janúar kom dagur þar sem ég sá engan hjólreiðamann á leiðinni. Þeir voru 43 vinnudagarnir sem ég hjólaði ekki í vinnuna, þar af hef ég merkt 5 vegna veðurs eða færðar, 4 veikindadagar, einu sinni skokkaði ég í vinnuna og einu sinni var sprungið á afturdekkinu þegar ég fór út í skúr að sækja það, restin af dögunum eru orlof eða annarskonarfrí.

Samtals hjólaði ég 481 ferðir á árinu (þarf af 416 til og frá vinnu en smá skottúrar eru ekki taldir með).  Að  meðaltali hef ég þá hjólað 6,2 km í hverri ferð.

Síðan var ég eitthvað aðeins að hlaupa líka.  Mér finnst ekki eins gaman að hlaupa eins og að hjóla, en samt er góð tilfinning að finna hlaupaþolið bætast með hverju skiptinu sem maður drífur sig út. Á árinu 2012 hljóp ég samtals 131 km.  Ég byrjaði hægt og rólega í mars og hljóp svo 5 km í kvennahlaupinu 16. júní og endaði síðan mitt hlaupa ár á því að hlaupa 10 km á 1 klst og 1 mín í Reykjavíkurmaraþoninu þann 18. ágúst og er bara mjög sátt við þann árangur.

Þessar upplýsingar get ég nálgast vegna þess að ég skrái allar mínar hjólaferðir og hlaup inn á síðuna http://www.runkeeper.com/ og hún býður upp á og heldur utan um ýmsar tölur fyrir mann. Með smá reikni kúnstum getur maður svo fundið út hitt og þetta í tengslum við það. Ágætis síða að mínu mati, en ég sakna þó nokkura samantekta sem hægt var að nálgast á hlaup.com en sú síða var tekin niður í ár eftir árás tölvuhakkara.

Hér er samanburður milli ára á meðaltali fjölda hjólreiðamanna hvern dag eftir máuðnum

 

Svo eru hér súlurit tekin úr Runkeeper.  Hér táknar hver súla einn dag af árinu og hversu margir kílómetrar eru hjólaðir þann daginn.  Af því ég hjóla mest til og frá vinnu þá kemur þessi ákveðna lína inn, en svo stundum skíst maður eitthvað í hádeginu eða eftir vinnu og þá eru súlurnar augljóslega lengri.  Og eitthvað fór ég í hjólatúra í fríinu mínu, þó mér finnist ég aldrei gera nóg af því.

Hér er svo heildarkílómetrafjöldi á hvern mánuð

Og hér getur að líta heildarkílómetrafjölda á vikudaga og það er ljóst að ég er duglegust að hjóla á mánudögum

 

Bæti einni myndinni við í viðbót (3.1.2013).  Hér er heildar fjöldi af hjólreiðamönnum sem ég hef komið auga á á leið minni til vinnu í hverjum mánuði bæði árið 2011 og 2012.



Jólin eru að koma

Skrítið kominn 20. desember og við ekki enn farin að baka piparkökur fyrir jólin.  Nú þegar frumburðurinn er í Háskóla og sú yngri langt komin með menntaskólann og ég að dandalast í tveimur kórum þá er ekki mikill tími aflögu til piparkökugerðar.  Kannski við skellum í kökur og hús um helgina - vonandi því það er bara skrítið að vera ekki með piparkökur um jólin.

Í gærkvöldi söng ég á tvennum jólatónleikum.  Fyrst kl. 20 í Áskirkju og svo kl. 22 í Dómkirkjunni.  Notarleg og hátíðleg stemming á báðum stöðum.  Þó fannst mér toppurinn að syngja "Heims um ból" í lokin í Dómkirkjunni haldandi á logandi kerti og kórinn dreifður um kirkjuna.

Svo hlakka ég til að smakka Írsku-jólakökuna á aðfangadag.  Kakan er bökuð mánuði fyrir jól og vökvuð með brandy í viku áður en marsípan og sykurhjúpur er svo settur yfir hana.  En hér er mynd af kökunni í ár.

Leyndarmál

Það kom mér á óvart fyrir 6 vikum hversu erfitt ég átti með að halda leyndarmál sem mér var þá trúað fyrir.  Þannig er að kór Áskirkju var að undirbúa og æfa Messias eftir Handel sem flytja átti í Hörpu 5. og 6. desember.  En á æfingu fyrir ca. 6 vikum var okkur sagt að við þyrftum að læra Halleluja kórinn utanbókar því við mundum taka þá í gjörningi (svo kallað flash mob) í Kringlunni þann 7. desember.
Þetta er hugmynd frá Sinfóníuhljómsveit Íslands að nokkurskonar jólakorti frá þeim.
En við máttum ekki segja neinum frá því það átti ekki að fréttast út því þá væri tilgangnum ekki náð.  Þetta á að líta út fyrir að vera spontant og eins og að spretta fram af tilvlijun.

Og það var hrikalega erfitt að mega ekki segja öllum frá.  Ég reyndar sprakk á limminu og sagði Elíasi frá, en líka þurfti ég hann til að hjálpa með við að ná stelpunum okkar í Kringluna á þessum tíma svo þær fengju að upplifa þetta með okkur.  Og það tókst.  Ég mætti beint úr vinnunni og Elíasi tókst að draga stelpurnar með (þær eru báðar í próflestri og geta hugsað sér eitthvað meira uppbyggjandi en að fara í Kringluna á föstudegi rétt fyrir jól).  Það leit nú út fyrir að þau næðu ekki í tíma því umferðin var mjög hæg.  Það passaði akkúrat þegar við komum að blómatorginu að kontrabassinn var að byrja að leika fyrstu nóturnar og smám saman tíndust hin hljóðfærin að.

Hér er svo upptaka af þessu:

Óveður.

Óveður gengur nú yfir allt landið og björgunarsveitir um allt land standa í ströngu að bjarga því sem bjargað verður.

Litla gróðurhúsið mitt sem sett var upp í sumar var ekki að höndla veðurofsan og hafa plastplöturnar flokið af því.  Flestum þeirra bjargaði nágranni okkar og setti inn í skúr hjá sér (mikið en nú gott að eiga góða  nágranna).

Veðrið á ekki að ganga niður fyrr en annað kvöld en það náði hámarki á hádegi í dag. Við hér á suðvesturhluta landsins erum þó enn laus við snjóinn en annarstaðar á landinu er all á kafi í snjó.

Svo eru hér myndir teknar á vef Vegagerðarinnar.  Rauðuhringirnir á efri myndinni tákna vind sem er meiri en 20 m/s.  Á neðri myndinni sést færð á vegum landsins (eða á maður ekki frekar að segja ófærð).

Að velja rétta leið.

Í gærmorgun ákvað ég að fara auðveldari leið í vinnuna út af veðri.  Það var hvass vindur og kalt.  Svo ég fór Suðurlandsbrautina bæði til vinnu og heim.

En í morgun virtist vera ágætis veður þegar ég steig út úr húsi (þó búið væri að spá leiðinda veðri) og ég hugsaði með mér að líklega væri þetta lognið á undan storminum og ég ákvað að fara mína venjulegu leið eftir Sæbrautinni.  Strax þegar ég var komin niður Holtaveginn fann ég þó að þetta með lognið var ekki alveg rétt og hefur vindáttin verið þannig að ekki fannst fyrir rokinu heima.  Það var mótvindur en þó ekki nóg til að hrekja mig af leið. 

Þegar ég svo kom að sjónum var ég fyrst með hliðarvind en svo var hann með mér.  En lætin í sjónum var eitthvað sem ég hafði ekki gert ráð fyrir.  Sem betur fer var ég í regnfatnaði því sjórinn gusaðist upp á stíginn næstum alla leið.  Framan af leit út fyrir að ég næði að hjóla milli mestu gusanna en það entist ekki lengi.  Nýja fína ljósið mitt sannaði sig hinsvegar því það náði að lýsa upp stíginn nægilega til að ég sæi mölina sem sjórinn hafði dreift yfir stíginn hér og þar.

Já það er stundum erfitt að velja réttu leiðina.

Haustið

Svakalega dimmir hratt þessa dagana.  Undanfarnar morgna hafa götuljósin verið slökkt þegar ég er á leið til vinnu (komst alltaf aðeins nær miðbænum í hvert skipti), en í morgun loguðu þau alla leiðina.  Auðvitað hefur skýjafar áhrif líka, en það er farið að verða ansi dimmt. Nýja ljósið mitt reynist vel, sem reyndar varð til þess að ég fórnaði körfunni og ég sakna hennar svolítið.  Svo eru komnar nýjar rafhlöður í afturljósið og því er ég tilbúin í skammdegið.

Það hefur líka verið frekar kalt (hitinn rétt undir frostmarki og aðeins blástur) og maður hefur þurft að klæða sig aðeins meira, hafa eitthvað um háls og höfuð.  Og svo er maður farinn að spá í það að setja nagladekkin undir hjólið.  Ég hef mætt einum og einum sem eru þegar komnir með naglana undir, enn eru þó götur og stígar þurrir og lausir við hálku.  Kannski maður setji naglana undir um helgina því ekki vil ég láta koma mér á óvart.  Líka hef ég fengið ómótsæðilegt boð um að láta gera þetta fyrir mig og ég skal viðurkenna að allt svona dútl við tæki og tól finnst mér ekki skemmtilegt.

Hjálmanotkun.

Í vor tók ég þá ákvörðun að hætta að setja hjálminn á hausinn þegar ég fór út að hjóla. Þetta var gert eftir vandlega umhugsun og lestur ýmissa skrifa bæði með og á móti hjálmanotkun. Mér líður vel á hjólinu hvort sem ég er með hjálm eða ekki, reyndar eykst frelsistilfinningin við að sleppa hjálminum en það er önnur saga.

En þar sem ég er ekki vön að synda á móti straumnum var þetta erfið ákvörðun og mér fannst ég þurfa að hafa allt að því skotheld rök fyrir því hvers vegna ég gerði þetta. Nokkrir bentu mér á hættuna við það að sleppa hjálminum og margir voru hissa á þessari ákvörðun. En reynslan af því að hjóla hjálmlaus var almennt góð.  Í eitt skipti var þó galað á mig út um bílglugga að ég ætti að vera með hjálm og í annað bentu krakkar mér á það sama. Að örðu leiti fékk ég að vera í friði með þessa ákvörðun mína.

En í morgun setti ég hjálminn aftur á hausinn og það var alveg jafn skrítin tilfinning og að sleppa honum í vor. Mér finnst ég að nokkru leiti vera að svíkja sjálfa mig en ein ástæðan fyrir því að ég smellti hjálminum á hausinn er sú að hann heldur buffinu á sínum stað á hausnum og hjálpar til við að halda á mér hita.  Það var þriggja gráðu frost þegar ég lagði af stað í morgun og buff + prjónahúfa haldast illa á höfðinu og fyrir eyrunum. 

Ég upplifi hjálminn ekki lengur eins og ég gerði áður, sem öryggis-huliðshjálm.  Mér fannst áður fyrr að ég væri skynsöm að nota hjálminn og mér fannst ég öruggari með hann, en núna… hann veitir mér ekki sömu öryggistilfinningu og áður.

Og það skrítna er að mér finnst ég þurfa að hafa jafn góð rök fyrir því að smella hjálminum á hausinn eins og að sleppa honum þó ég þykist nokkuð viss um að enginn komi til með að hrópa á mig út um bílglugga af því ég er með hjálminn.

Viðhald í borginni

Það var leiðinda veður í síðustu viku og sjórinn við Sæbraut ólmaðist og hamaðist, bæði við að skvetta sjó yfir stíginn og þá sem þar ferðuðust en líka að kasta til möl og sandi.
Á föstudaginn sendi ég inn ábengingu til Reykjavíkurborgar gegnum ábendingaslóð sem þeir hafa á síðunni sinni (Sjá hér) og fékk ég strax tölvupóst um að ábenginin væri móttekin.

Ég hef nokkrum sinnum sent inn ábendingar í gegnum þessa slóð og alltaf séð að brugðist er við þeim - þar til nú.

Á mánudaginn (eftir vinnu) svaraði ég tilkynningapóstinum til að minna á að ekki værí búið að hreinsa stíginn og setti þessa mynd með sem ég tók á leiðinni heim (best að smella á myndina til að sjá hana stærri).

En enn er þó ekki búið að hreinsa þetta af stígnum.  Svo í morgun hringdi ég í hverfastöina og vonandi hefur það tilætluð áhrif.