2. desember

Þetta er vísbending dagsins: því miður gat ég ekki sett þetta beint hérna inn sem mynd, en smellið á likinn og þá sjáið þið vísbendinguna.

Og á viðeigandi stað fundust þessi skilaboð:

(Hér er nauðsynlegt að vita að öll tákn eru talin með, en ekki bilin. Þeir sem hafa séð myndina National Treasure ættu að kannast við dulmálið)

65-9-(2,3,4,5)
133-2-15
274-28-8
9-9-13
13-1-3
298-8-5
9-9-13
252-8-11
141-29-21
90-27-1
93-10-15
31-11-9
283-9-4
242-11-3
242-25-12
18-2-(4,5,6)
19-17-(33,34,35,36,37)
242-31-(31,32,33)
284-1-(4,5,6)
107-33-29
298-8-5
9-9-13
242-11-3
109-9-1
108-2-2
302-5-2
90-9-16

1. desember, 1. vísbending.

Ákvað fyrir löngu að setja vísbendingarnar í jóladagatalinu í ár hér inn á þennan miðil (ódýr leið til að halda sig á toppi listans hans Arnars). Sem verður til þess að meiri pressa er á að gera flottar vísbendingar, sem svo leiðir til þess að þær verða lélegri fyrir vikið.

Allavega þá átti ég í miklu basli og andleysi þegar fysta vísbendingin var sett saman og endaði á því að hafa hana eitthvað á þessa leið:

Í stærsta herbergi hússins
Nálægt einu horninu
Hærra en Eyrún en í svipaðri hæð og Hrund.

Dömurnar voru ekki lengi að finna út úr þessu og fengu ofsalega fín jójó að launum.

Annars hef ég verið í óvenju mikilli krísu með dagatalið í ár og hvort það sé sniðugt að halda áfram með það. Nú þegar ég er sú fyrsta í bólið á kvöldin þá er tíminn til að undirbúa vísbendingarnar og fela verðlaunin ekki lengur til staðar. Og það eru fleiri ástæður. En við erum sem sagt komin af stað með það. Það kemur svo í ljós hvernig framvindur.
Á morgun er laugardagur og þá hef ég nógan tíma áður en stelpurnar vakna til að dunda við þetta. Vonandi verð ég hugmyndaríkari þá.
Hugmyndir, dulmál og ábendingar vel þegnar.

M I Ð N Æ T T I

Ég man þá tíð þegar miðnætti var sveipað ævintýraljóma. Þessum tíma sólarhrings var ekki náð vakandi nema um áramótin. Því fylgdi að sjálf sögðu töluverð tilhlökkun en einnig kvíði að vaka svona lengi því flestir hafa heyrt sögur um óhugnanlega hluti sem geta gerst á miðnætti.

Miðnættið hefur misst ævintýraljómann. Í dag fara fáir í bólið fyrir miðnætti og meira að segja börnunum finnst sjálfsagt að vaka fram yfir miðnætti, allavega um helgar og mundu gera það líka á virkum dögum ef ekki kæmu til foreldrar sem reyna af veikum mætti að koma þeim í bólið fyrir þennan áður stórhættulega tíma.

Það er söknuður í sál minni eftir þessari sérstöku tilfinningu sem fylgdi því að vaka fram yfir miðnætti.

Tilbreyting

Orðin ansi leið á þessum fyrsta snjó hérna hjá mér. Best að breyta til og setja inn nýtt blogg. Og svo læt ég eina fallega vetrarmynd frá honum Arnari bróður mínum fylgja með hér. Er þetta ekki fallegt?

Fyrsti snjórinn

Frábært að fá fyrsta snjóinn á sunnudegi. Eina umferðin um götuna fram til kl. 14 var fólk í snjógöllum með snjóþotur í eftirdragi fullar af krökkum á leið í brekkurnar geri ég ráð fyrir.

Um leið og siðsamlegum tíma var náð til að skapa hávaða fór ég út að moka snjóinn. Hér sést afraksturinn. Virkilega fallegur mokstur þó ég segi sjálf frá.

Þegar fjölskyldan var vöknuð og komin á ról drifum við okkur í gallana og út. Þá tók við meiri mokstur því þó að snjórinn væri ótrúlega laus í sér þannig að varla náðist að hnoða í snjóbolta skyldi snjóhús byggt! Og í þeim tilgangi var svo til öllum snjó í bakgarðinum mokað saman í hrúgu. Á myndinni er Eyrún að grafa sig inn í hrúguna og Hrund að bæta snjó við.

Síðan var farið inn og drukkið heitt kakó eins og sæmir á degi sem þessu.

Svo fóru Eyrún og Elías út og breyttu öllum snjóhúsabyggingaplönum að eigin geðþótta svo úr var yfirbyggð rennibraut. Og á myndinn fer Eyrún í fyrstu salibunu.

Beta blogger

Hr. blogg plataði mig til að taka upp nýtt (og skv. honum) betra blogg þ.e.a.s. nýja útgáfu sem heitir: Blogger beta.

Ég get ekki sagt að ég sé sæl með þá útgáfu. Það er tvennt sem breyttist við þetta sem ég hef tekið eftir.
í fyrstalagi: Ég skrái mig inn með sama aðgangi og að gmailinum mínum (sem er allt í lagi)
í öðrulagi: Þegar ég vil kommenta hjá einhverjum þarf ég fyrst að skrá mig inn og síðan get ég kommentað.

Það er óþolandi. Ég vil geta gert eins og áður að skrifa mín komment og svo setja inn aðgangsorð og lykilorð, punktur og basta. En út af þessu hef ég tapa mörgum, mögrum kommentum og þurft að skrifa upp aftur sem er hræðilega leiðinlegt.
Nú hef ég gripið til þess ráðs að kommenta sem "other".

Ef einhver hefur gert þessi sömu mistök og ég og veit hvernig og hvort hægt er að laga þetta endilega látið mig vita.

Aftur í tímann um c.a. 25 ár.

Munið þið eftir ævintýraheiminum sem skapaðist stundum þegar við lékum okkur í snjó og kulda?

Munið þið eftir því að hafa gleymt ykkur í leik úti í kuldanum þar til fingurnir voru svo loppnir að varla var hægt að hreyfa þá lengur? Svo þegar farið var inn í hlýjuna og hitinn kom aftur í fingurnar þannig að mann verkjaði?

Munið þið eftir lopa vettlingunum sem voru svo hlýir en gerðu fingurnar loðna?

Í morgun var 6 stiga frost og vindur og það varð til þess að ég mundi.

Breytingar

Glöggir menn taka eftir því að búið er að flokka skemmtilega bloggara í tvo hópa.

Leitast verður eftir því að hafa þessa flokka sem næst sannleikanum í framtíðinni.

Menn geta sótt um að fara úr neðri hópnum upp í þann efri.
Allar ábendingar verða teknar til athugunar og metnar út frá aðstæðum.

Þeim tókst hið ómögulega

Að vekja mig með afmælissöng í morgun. Og til þess að ná þessu markmiði sínu vöknuðu þau (réttara sagt þær) kl. 6!!! Stelpurnar mínar sem varla er hægt að toga á fætur fyrir kl. 8

En það get ég sagt ykkur að þetta var algjörlega dásamlegt. Þó söngurinn hefði verið svolítið ryðgaður, en það er víst ekki við öðru að búast á þessum tíma dags.

Á meðfylgjandi mynd er afmælisgjöfin mín. Te, sérvalið af Eyrúnu með appelsínu og hindberjabragði, ég hlakka mikið til að smakka það. Tebolli og undirskál sem fær einnig sína prufukeyrslu í dag með nýja teinu. Og fallegast afmæliskort sem ég man eftir að hafa fengið, hannað af dætrum mínum.

Sem sagt dagurinn hófst bara nokkuð vel.

ps. ég sé að myndavélin er ekki með rétta dagsetningu, þetta þarf að laga.

Stormviðvörun

Veðurspáin í gær var hrikaleg, vindur allt upp í 45 m/s í hviðum og jafnvel meiri. Búist við vindhraða upp á 25 m/s og þvílík rigning sem fylgja átti.
Menn fóru í háttinn með kvíðahnút í maganum. Eru þakplöturnar nógu vel festar niður, hvað með ruslafötur, hjól og grill?
Kemst maður í vinnu í fyrramálið? Á að senda börnin í skólann?

Ekki laust við vonbrygði í morgun þegar varla heyrðist í vindinum. Jú hugsanlega er vindáttin þannig að við finnum ekki fyrir henni. Mbl segir að vindur sé 15 m/s það er nú töluvert (hef miðað við 8 m/s sem hámark upp á hjólerí, sá samt hjólreiðamann á leið til vinnu í morgun - hetja eða vitleysingur?).

Það er einhver rómantík við óveður. Í óveðri situr maður inni í hlýjunni, uppi í sófa við kertaljós með heitt kakó og hlustar á vindinn blása eða horfir á uppáhalds myndina sína sem maður á enn á videóspólu ef ekki er rafmagnslaust.

Ákvað engu að síður að halda stelpunum heima í dag. Var ofboðslega á báðum áttum en rökstuddi verknaðinn með því að skólinn er byggingasvæði nú um stundir og eru það ekki einmitt staðirnir til að forðast þegar allra veðra er von?

Myndin tekin af www.mbl.is

Látnir bíða í tvö ár

Einhvernvegin svona var fyrirsögn á frétt í Blaðinu í gær. Ég las þetta aftur og aftur því ég á það til að bæta inn í orðum og stöfum þegar ég les fyrirsagnir sem breytir þeim algjörlega og hélt ég væri að því líka í þetta skiptið.

Það sem ég skildi ekki var hvers vegna dáði fólk ætti að bíða og þá eftir hverju?

Að losa sig við drauga.

Hef haft þá nokkra á bakinu í allt of langan tíma. En nú í dag með 2 símtölum tókst mér að losna við einn og minnka annan.

Við hjónin hófum í vor að stunda ræktina af miklum móð - eeeh... svona allavega í upphafi. Síðan förum við til útlanda... og svo hófst skólinn hjá dætrunum... og almennt amstur... og þá er ekki lengur pláss fyrir þennan lið í lífinu og við ákveðum að segja upp samningi þeim er gerður var.
Eftir að hafa haft uppsagnardrauginn á bakinu í nokkurn tíma tókst mér að láta verða af því að fara á staðinn og segja þessu upp. En það sem gleymdist var að fá kvittun fyrir öllu saman. Svo draugurinn hékk enn á bakinu.
En loksins hringdi ég á staðinn. Nú, þá er það illgeranlegt að útbúa pappír og senda í pósti, menn eiga að mæta á staðinn fyrir svona nokkuð!
Ég segi ok og dröslast áfram með drauginn.
Það er skrítið með svona drauga hvað þeir eiga það til að stækka því lengur sem þeir fá að hanga. En aldrei kom ég mér á staðinn til að losa mig við hann og draugurinn heldur áfram að stækka og pirra mig (því draugar eru duglegir við svoleiðis).
Síðan loksins kom að því áðan að mér fannst kominn tími til að losna við hann endanlega og ég hringdi aftur. Þá allt í einu er ekkert mál að senda viðeigandi pappíra í pósti.

Og púff, draugurinn hvarf.

Og þá hugsar maður, afhverju var ég ekki löngu búin að þessu?

Orð dagsins.

Stundum eru orð að þvælast fyrir og hér eru dæmi um orð eða orðalag sem pirrar mig þessa stundina.

"Ákveðin vonbrigði" Hvað er átt við með þessu? Geta vonbrigði verið ákveðin? Svo þegar maður notar þessi tvö orð saman þá er maður í raun að meina nokkurskonar vonbrigði - ekki satt?

"Mútuþægni" Las í blaðinu um daginn að maður væri ásakaður um mútuþægni. Mér líkar ákaflega illa við þetta orð því það dregur athyglina frá því sem verið er að tala um. Miklu skýrara er að segja að maðurinn hafi verið ásakaður um að þyggja mútur.

"Verg þjóðarframleiðsla" Hvað þýðir þetta eiginlega? Og svo er orðið "verg" svo hræðilega ljótt eitthvað.

Helga, blessa þessi jól

Í gær var kóræfing. Fyrsta kóræfingin þar sem lagið hans pabba var æft í raddsetningu sem ég og Arnar bróðir gerðum fyrir afmælið hans pabba. Þetta er sem sagt lagið sem fjölskyldukórinn söng í afmælinu við texta sem Eyrún og ég sömdum.

Textinn sem nú var notaður er sá sem lagið var upphaflega samið við eða jólakveðja frá Bjarna (Minnu maður). Mér tókst að skella inn textanum við lagið og prenta það út fyrir kóræfinguna í gær (með töluverðum vandærðum og mikilli hjálp frá Elíasi því tæknin var að stríða mér). En svo vantaði titil á verkið. Textinn endar á því að drottinn er beðinn um að helga og blessa jólin og fannst mér tilvalið að nota það sem titil. Það var svo ekki fyrr en á æfingunni að menn spurðu: "Hver er þessi Helga?" sem ég áttaði mig á mistökunum.

Gaman að blogga

Það er nú meiri bloggletin í manni.

En það er skemmst frá því að segja að ég hjóla enn í vinnuna. Það hefur verið blessunarlega þurrt undanfarið þó kuldinn bíti. Í morgun ákvað ég að fara í Kraftgallanum því það var svo skelfilega kalt í gærmorgun, en nú er ég ekki viss um að ég vilji hjóla í honum heim aftur...
Svona fer nú tískan með mann.
Ræddum það einmitt í matarboði um daginn hversu dásamlegt það var þegar Kraftgallarnir voru í tísku. Nema ég sé með þessu að koma umræddum göllum aftur í tísku, er að sjálfsögðu einstaklega glæsileg í gallanum.

hmmm... hvað fleira?

Jú þeir veiða hvalina. Enginn virðist vita af hverju því markaðurinn fyrir kjötið er víst ekki til staðar. Ekki er þetta undir yfirskini vísindaveiða ef ég er að skilja rétt. Er þetta til að draga athyglina frá botnvörpuveiðum? Menn úti í hinum stóra heimi eru farnir að fordæma þesskonar veiðar, segja þær rústa botninum og sjávarlífi þar sem þær eru stundaðar. Samtök eru að setja sig í stellingar að fordæma þessar veiðiaðferðir og þar sem við notum þessa aðferð mjög mikið hefði bann gríðarlega mikil áhrif hér á landi. Og hvað ger menn þá? Jú fara að veiða hval. Og allir gleyma togurunum og gráta aumingja hvalina.

Þolinmæði þrautir vinnur allar - eða hvað?

Fór með Eyrúnu í röntgenmyndatöku á baki. Áttum tíma kl. 13.00 og vorum komnar rétt rúmlega (hræðilegt að fá stæði við Landspítalann). Talaði við dömuna í afgreiðlsunni og hún vísaði okkur til sætis.

Nú er maður vanur því að þurfa að bíða á læknastofum. Man ekki eftir því atviki að það hafi ekki gerst og venjulega pakkar maður þolinmæðinni með í töskuna þegar farið er í þessar heimsóknir. Við Eyrún tókum líka með okkur spilastokk í þetta skiptið og spiluðum rommí, ólsen-ólsen, sprite og tveggjamanna vist (eða Rússa eins og það kallaðsti þegar ég var yngri).

Þegar hálftími er liðinn er okkur farið að leiðast biðin, en eigum þó eftir smá þolinmæði í töskunni, erum stillar og höldum áfram að spila.
Tíu mínútum seinna erum við enn nokkuð þolinmóðar en þó farið að gæta pirrings og farið að ganga á varabyrgðirnar.
Enn bíðum við í tíu mínútúr en þá fáum við líka nóg af biðinni og ég fer loksins að afgreiðsluborðinu aftur.
Kemur þá í ljós að gleymst hafði að láta vita af því að við værum komnar!

Og það sorglega við þetta allt saman er að þetta er ekki í fyrsta skipti sem þetta kemur fyrir mig.

Gamlir kunningjar

Munið þið eftir þeim þessum? Þeir eru alveg jafn skemmtilegir í dag og þeir voru þá, nema bara í alveg skelfilega hallærislegum fötum. Var þetta í alvörunni flott? Allt svo vítt og stórt. Tímabilið var samt draumur prjónarans því víðar prjónapeysur voru greinilega inn á þessum tíma. Sjáið t.d. peysuna sem dr. Huxtable er í á þessari mynd:

Hversu oft á dag ferð þú inn í svefnherbergið þitt?

Komumst að því í gær að Elías fer ekki inn í svefnherbergið okkar nema bara þegar hann fer að sofa.

Þannig var að í gær tók ég mér frídag og ákvað að breyta í svefnherberginu með hjálp dætranna. Við sögðum Elíasi ekki frá neinu og svo biðum við og biðum eftir því að hann færi inn í herbergið og sægi herlegheitin. Það var ekki fyrr en um kvöldið þegar stelpurnar voru að undirbúa háttinn að Eyrún gafst upp og lokkaði pabba sinn inn í herbergið með klækjum.

Skrítið þetta því mér finnst ég alltaf vera að skottast inn og út úr umræddu herbergi til að ná í hitt og þetta og svoleiðis.

Hvernig er þetta hjá þér, svo ég forvitnist aðeins?

Póstllistar.

Að skrá sig út af póstlistum getur verið meira en að segja það. Nýverið tók ég upp nýtt netfang og er að losa mig við það gamla og einn liðurinn í því er að skrá sig út af þeim póstlistum sem senda á gamla netfangið. Þetta eru allt innlendir póstlistar og hefur gengið þjáningalaust fyrir sig fyrir utan einn.

Það sem um ræðir er Flugfélag Íslands.
Þeir eru með þennan fína hnapp neðst í póstinum sem býður upp á útsrkáningu og allt virðist voða fínt. En alltaf fæ ég póst.
Nú er það svo ef ég smelli á linkinn og set inn netfangið þá segir kerfið mér að netfangið sé ekki á skrá - samt fæ ég póst.
Ég sendi þeim póst beint með yfirlýsingu á óánægju með að vera ekki farin af listanum, en enn fæ ég póst.

O, jæja þurfti bara aðeins að pústa út um þetta. Þeir mega svo sem halda áfram að senda póst og geta fyllt pósthólfið ásamt spam póstinum sem daglega flæðir inn. Ég er komin með nýtt netfang og er laus við þetta allt. <>

Ábending til kartöflubænda

Nú finnst mér kominn tími til að þið stærðarflokkið kartöflurnar í pokana.

Það er alltaf þannig að síðustu kartöflurnar í pokanum eru þessar risastóru og þessar pínulitlu, sem leiðir til þess að síðasta soðningin er bæði ofsoðin og of lítið soðin.

Það væri meira að setja hægt að verðleggja kartöflurnar eftir stærð. Vinsælasta stærðin hlýtur þá að vera dýrari og þessi sem selst minna ódýrari.

Hvað finnst ykkur? Væri þetta ekki vel reynandi?

Kveðja, fra kartöfluætu.