21. desember

Í dagatali: Púslkassinn þinn (þær fengu sitthvort mínípúslið í gær).

Í púslkössum:

20. desember

Þessi vísa, vina mín
vísbendingu geymir
Bakvið glösin sem eru svo fín
Sitthvað nú sig leynir


(-aulahrollur-, ég átti í svo miklu basli við að berja þessa vísu saman og var komin með algjörlega nóg. Svo ég ákvað að koma henni frá mér, þó ég væri langt því frá sátt við útkomuna)

Þetta er helst í fréttum.

Í gær lét mamma skipta um hinn mjaðmaliðinn. Þetta gekk svona glimrandi vel hjá henni og í dag fór hún í fyrsta göngutúrinn á nýja liðnum. Það var svo sem ekki langt, svona u.þ.b. í kringum rúmið. En hún er rosalega dugleg hún mamma mín.

Síðan kemur litli bróðir heim með fjölskylduna á morgun. Þá fæ ég að sjá litlu frænkuna mína hana Abeline Sögu í fyrsta skipti. Hún er víst svona ofboðslega brosmild og skemmtileg, bara eins og við hin öll í þessari fjölskyldu.

Já það er aldeilis nóg að gera þessa dagana.

19. desember

Ependupurvipinnslapa

18. desember

Ratleikur:

Brauð

Aftan við sjónvarpið

Undir sófa

Niðri hjá flöskum

Inni í piparkökuhúsi

Rétt hjá jólasveini

Lestu fyrsta staf í hverri vísbendingu.

17. desember

16. desember

Önnur fékk þessar leiðbeiningar:

Snúðu baki í dagatalið
- Vinstri snú
- 2 skref áfram
- 2 hliðarskref til vinstri
- Vinstri snú
- 5 hænufet aftur á bak
- Hægri snú
- 4 skref áfram
- Vinstri snú
- Vinstri snú
- 2 skref áfram
- 1 hænufet áfram
- Vinstri snú
- Opnaðu skápinn!

Hin þessar:

Snúðu baki í dagatalið
- 1 hliðarskref til hægri
- 3 skref áfram
- Vinstri snú
- 4 skref áfram
- 3 hliðarskref til hægri
- Hægri snú
- Hægri snú
- Hægri snú
- 3 skref áfram
- Vinstri snú
- 4 skref áfram
- Vinstri snú
- 2 skref áfram
- Leitaðu!

15. desember

Og hvað gerir maður svo þegar vísbendingar vantar?

Jú snýr sér að stærðfræðinni. Auðvitað!



Hrund:

Teiknaðu hornréttan þríhyrning
út frá krossinum.
Finndu skurðpunkt a og c þegar
b = 8.5 cm
c = 10 cm


Eyrún:

Teiknaður hornréttann þríhyrning
út frá krossinum.
Grunnlínan er 13 cm
Horn á vinstrihlið grunnlínu
er 35°.
Finndu skurðpunkt (þar sem línurnar
skerast) hæðar- og langlínu.








Nú veit ég ekki hvort kortið prentast rétt út hjá ykkur, en það á að passa á A4 blað til að allt gangi upp.

14. desember

En nú verð ég að viðurkenna að vísbendingabrunnur minn er að verða uppurinn. Allar ábendingar og tillögur vel þegnar á tölvupósti (því stelpurnar lesa þetta hér).

Yndisleg kvöldstund

Vegna dagatalsins er hugurinn á stöðugri leit að einhverju ódýru en jafnframt sniðugu til að hafa sem verðlaun, því ekki er hægt að ætlast til að þrautir séu leystar án verðlauna.

Um daginn fæddist hugmynd og á mánudag var kort í verðlaun með þessum texta:

"Þetta kort er boðsmiðið á rafmagnslaust kvöld að [og hér er heimilisfang, óþarfi að gefa það upp hér].

Gildistími 12.12.2006 frá því að búið er að snæða kvöldverð til kl. 22.00.

Þá verður kveikt á kertum og spil dregin fram.

Hlökkum til að eiga þessa stund með ykkur.

Mamma og pabbi."

Í gær var 12.12.2006. Matur var óvenju seint á borðum vegna þess að húsmóðirin var á kóræfingu lengur en venjulega, en tilhlökkun lá í loftinu. Og um kl. 20.00 var kveikt á kertum og öll ljós slökkt, líka jólaseríur og útiljós. Það er ótrúlega magnað að ganga um íbúðina við kertaljós og er ekki annað hægt en að mæla með því að fólk prófi þetta.

Kvöldið heppnaðist frábærlega. Við spiluðum "ólsen, ólsen", "Uno", "sæl amma" og "þjóf".

Ekki skemmdi það fyrir að bóndinn á bænum hafði fjárfest í góðgæti handa öllum. Hrund fékk túnfisksalat, Eyrún Skittles, ég Irish Coffee og hann sjálfur bjór.

13. desember

Í dag fáið þið kæru lesendur ekki að taka þátt í vísbendingunni því hún var á þessa leið:

Eltu bandið (bara annað bandið leiðir að vísbendingu).

Og fest við miðann voru 2 bönd sem leiddu fram og til baka um íbúðina.

12. desember

Í dag útbjuggu dæturnar vísbendingar hvor fyrir aðra.

Svona voru vísbendingar frá Eyrúnu:

1. vísbending.
Hér er ró og hér er friður
hér er gott að setjast niður
hugsa sína þyngstu þanka
þar til einhver fer að banka
þá er mál og manna siður
að standa upp og sturta niður!!

2. vísbending.
Hér er þögn
og hér er svart
og rosalega kalt
en mundu að opna mig
sva að birta kemst inn
en ekki loka aftur
því þá verður niða mirkur.

3. vísbending.
Brandur er góður köttur já
en gott að vera lítill
því þar sem hann getur bara verið
en við samt ekki.

4. vísbending.
Stekkjastaur er sagður koma
þetta kvöld og ekki seinna
en er eitthvað á sillu þinni
annað en skórinn sem tillit tánni

5. vísbending
Englakór frá himnahöll
verður alltaf gilltur
en það er minn nú ekki þinn
sem þú leitar að svona seinna

Hrundar vísbendingar voru svona:

1. vísbending
Tölva

2. vísbending.
Hvítt blað með 3 götum og stöfum hér og þar. Það sem átti að gera var að brjóta blaðið saman í miðjunni og legsa í gegnun götin. Þar stóð þá: kók

3. vísbending.
Var af sömu tengun og 2. vísbendingin, nema nú voru götin 4. Orðið sem fékkst var: húfa

Piparkökuhúsið

og þetta er glæsilega piparkökuhúsið okkar í ár!

Fleiri ótrúlegar myndir

Þessar myndir eru fengnar hér.

11. desember

Nú er leitað að tveimur orðum, annaðhvort lárétt eða lóðrétt.

10. desember

9. desember

Vísbending dagsins birtist mér svo sterkt þegar ég var að rjúfa svefninn að ég gat engan vegin kúrt lengur. Fór ég því á fætur og undirbjó vísbendinguna. Í eldspítustokk dagsins var þetta blað (sitthvort blaðið fyrir hvora stelpuna).


















Í hnífaparaskúffunni var svo annar miði álíkur þeim fyrri.


















Alls voru miðarnir 5 sem að lokum leiddu að innsigluðu umslagi.














Og til að fá rétta vísbendinu var miðunum raðað í rétta röð inn í umslagið og þá var lausnarorðið lesið í gegnum götin á miðunu.


















Ég er persónulega mjög stollt af þesari vísbendinu. Bæði var gaman að útbúa hana og stelpurnar höfðu gaman af því að leysa úr henni.

Frétt dagsins.

Frétt dagsins er í Blaðinu í dag. Flugvél í bandaríkjunum nauðlenti vegna þess að kona prumpaði.

Þetta var þannig að konugreiið þurfti að losa vind. Henni leið greinilega ekki vel með þetta svo hún ákvað að eyða lyktinni með því að kvekja á eldspítu (gamalt og gott ráð og á sumum heimilum álitið almenn kurteisi). Þetta verður til þess að aðrir farþegar flugvélarinnar kvarta undan brennisteinslykt (í stað prumpufýlu) sem leiðir svo til þess að flugvélinni er nauðlent.

Við yfirheyrslur á farþegum kemur hið sanna í ljós og öllum farþegum nema Prumpulínu er hleypt um borð aftur og vélinni flogið af stað.

8. desember

Afúhanievsalój

Sérkennilega byggingar

Flestar þessara bygginga eru í fyrrum sovétríkjunum. Ein er þó héðan frá okkar ástkæra ilhýra, mér fannst hún bara eiga svo ágætlega heima með öllum hinum.

7. desember

Töfrum líkast

Í gær eftir vinnu var svo dásamnlegt útsýnið yfir Esjuna. Tunglið var fullt, það hékk yfir fjallinu og glitraði svo fallega í sjónum.

Ég varðst svo glöð þegar ég sá að hann bróðir minn hafði náð að festa þessa dásemd á mynd. Er þetta ekki fallegt?

6. desember

Bráðum koma blessuð jólin og
allir farnir að hlakka til því þá
koma jólasveinarnir til byggða.
All flestir krakkar setja skóna út í glugga og
reyna að vera þægari en venjulega í von um eitthvað
ofan í skónum morguninn eftir.
Fjöldinn allur af börnum eiga erfitt með að sofna
nú um þessar mundir.

5. desember

Vísbending: Upundipir kopoddapanupum þípínupum.

Úff, allt of stutt í jólin.

Er aðeins farin að finna fyrir jólastressinu.

Það er svo margt sem þarf að gera (þrífa og kaupa jólagjafir) og margt sem mig langar að gera (baka piparkökur og föndra). Og mér finnst ég ekki hafa næstum því nógan tíma fyrir það allt.

Árið 2000 fórum við hjónin til Ameríku í nóvember og keyptum þá allar jólagjafir og jólaföt. Það var frábært. Þá lofaði ég mér því að vera alltaf búin að kaupa allt fyrir desember. Það er skemmst frá því að segja að ekkert hefur orðið úr því loforði.

En nú þarf að skipuleggja sig til að allt gangi upp fyrir hátið ljóss og friðar.

Ein smá könnun í lokin.

1. Ætlar þú að senda út jólakort í ár?
2. Nú hef ég heyrt marga tala neikvætt um jólakortin og finnst þau vera til óþurftar og vildu helst sleppa þeim. Finnst þér það líka?

Rétt að taka það fram eins og hjá Gallup að þér er ekki skilt að svara einstaka spurningum.

4. desember

Vísbending: Hvernig jakka átti Láki með Unni Rósu?

3. desember.

Vísbending: Dönsk-íslensk orðabók.

2. desember

Þetta er vísbending dagsins: því miður gat ég ekki sett þetta beint hérna inn sem mynd, en smellið á likinn og þá sjáið þið vísbendinguna.

Og á viðeigandi stað fundust þessi skilaboð:

(Hér er nauðsynlegt að vita að öll tákn eru talin með, en ekki bilin. Þeir sem hafa séð myndina National Treasure ættu að kannast við dulmálið)

65-9-(2,3,4,5)
133-2-15
274-28-8
9-9-13
13-1-3
298-8-5
9-9-13
252-8-11
141-29-21
90-27-1
93-10-15
31-11-9
283-9-4
242-11-3
242-25-12
18-2-(4,5,6)
19-17-(33,34,35,36,37)
242-31-(31,32,33)
284-1-(4,5,6)
107-33-29
298-8-5
9-9-13
242-11-3
109-9-1
108-2-2
302-5-2
90-9-16

1. desember, 1. vísbending.

Ákvað fyrir löngu að setja vísbendingarnar í jóladagatalinu í ár hér inn á þennan miðil (ódýr leið til að halda sig á toppi listans hans Arnars). Sem verður til þess að meiri pressa er á að gera flottar vísbendingar, sem svo leiðir til þess að þær verða lélegri fyrir vikið.

Allavega þá átti ég í miklu basli og andleysi þegar fysta vísbendingin var sett saman og endaði á því að hafa hana eitthvað á þessa leið:

Í stærsta herbergi hússins
Nálægt einu horninu
Hærra en Eyrún en í svipaðri hæð og Hrund.

Dömurnar voru ekki lengi að finna út úr þessu og fengu ofsalega fín jójó að launum.

Annars hef ég verið í óvenju mikilli krísu með dagatalið í ár og hvort það sé sniðugt að halda áfram með það. Nú þegar ég er sú fyrsta í bólið á kvöldin þá er tíminn til að undirbúa vísbendingarnar og fela verðlaunin ekki lengur til staðar. Og það eru fleiri ástæður. En við erum sem sagt komin af stað með það. Það kemur svo í ljós hvernig framvindur.
Á morgun er laugardagur og þá hef ég nógan tíma áður en stelpurnar vakna til að dunda við þetta. Vonandi verð ég hugmyndaríkari þá.
Hugmyndir, dulmál og ábendingar vel þegnar.

M I Ð N Æ T T I

Ég man þá tíð þegar miðnætti var sveipað ævintýraljóma. Þessum tíma sólarhrings var ekki náð vakandi nema um áramótin. Því fylgdi að sjálf sögðu töluverð tilhlökkun en einnig kvíði að vaka svona lengi því flestir hafa heyrt sögur um óhugnanlega hluti sem geta gerst á miðnætti.

Miðnættið hefur misst ævintýraljómann. Í dag fara fáir í bólið fyrir miðnætti og meira að segja börnunum finnst sjálfsagt að vaka fram yfir miðnætti, allavega um helgar og mundu gera það líka á virkum dögum ef ekki kæmu til foreldrar sem reyna af veikum mætti að koma þeim í bólið fyrir þennan áður stórhættulega tíma.

Það er söknuður í sál minni eftir þessari sérstöku tilfinningu sem fylgdi því að vaka fram yfir miðnætti.

Tilbreyting

Orðin ansi leið á þessum fyrsta snjó hérna hjá mér. Best að breyta til og setja inn nýtt blogg. Og svo læt ég eina fallega vetrarmynd frá honum Arnari bróður mínum fylgja með hér. Er þetta ekki fallegt?

Fyrsti snjórinn

Frábært að fá fyrsta snjóinn á sunnudegi. Eina umferðin um götuna fram til kl. 14 var fólk í snjógöllum með snjóþotur í eftirdragi fullar af krökkum á leið í brekkurnar geri ég ráð fyrir.

Um leið og siðsamlegum tíma var náð til að skapa hávaða fór ég út að moka snjóinn. Hér sést afraksturinn. Virkilega fallegur mokstur þó ég segi sjálf frá.

Þegar fjölskyldan var vöknuð og komin á ról drifum við okkur í gallana og út. Þá tók við meiri mokstur því þó að snjórinn væri ótrúlega laus í sér þannig að varla náðist að hnoða í snjóbolta skyldi snjóhús byggt! Og í þeim tilgangi var svo til öllum snjó í bakgarðinum mokað saman í hrúgu. Á myndinni er Eyrún að grafa sig inn í hrúguna og Hrund að bæta snjó við.

Síðan var farið inn og drukkið heitt kakó eins og sæmir á degi sem þessu.

Svo fóru Eyrún og Elías út og breyttu öllum snjóhúsabyggingaplönum að eigin geðþótta svo úr var yfirbyggð rennibraut. Og á myndinn fer Eyrún í fyrstu salibunu.

Beta blogger

Hr. blogg plataði mig til að taka upp nýtt (og skv. honum) betra blogg þ.e.a.s. nýja útgáfu sem heitir: Blogger beta.

Ég get ekki sagt að ég sé sæl með þá útgáfu. Það er tvennt sem breyttist við þetta sem ég hef tekið eftir.
í fyrstalagi: Ég skrái mig inn með sama aðgangi og að gmailinum mínum (sem er allt í lagi)
í öðrulagi: Þegar ég vil kommenta hjá einhverjum þarf ég fyrst að skrá mig inn og síðan get ég kommentað.

Það er óþolandi. Ég vil geta gert eins og áður að skrifa mín komment og svo setja inn aðgangsorð og lykilorð, punktur og basta. En út af þessu hef ég tapa mörgum, mögrum kommentum og þurft að skrifa upp aftur sem er hræðilega leiðinlegt.
Nú hef ég gripið til þess ráðs að kommenta sem "other".

Ef einhver hefur gert þessi sömu mistök og ég og veit hvernig og hvort hægt er að laga þetta endilega látið mig vita.

Aftur í tímann um c.a. 25 ár.

Munið þið eftir ævintýraheiminum sem skapaðist stundum þegar við lékum okkur í snjó og kulda?

Munið þið eftir því að hafa gleymt ykkur í leik úti í kuldanum þar til fingurnir voru svo loppnir að varla var hægt að hreyfa þá lengur? Svo þegar farið var inn í hlýjuna og hitinn kom aftur í fingurnar þannig að mann verkjaði?

Munið þið eftir lopa vettlingunum sem voru svo hlýir en gerðu fingurnar loðna?

Í morgun var 6 stiga frost og vindur og það varð til þess að ég mundi.

Breytingar

Glöggir menn taka eftir því að búið er að flokka skemmtilega bloggara í tvo hópa.

Leitast verður eftir því að hafa þessa flokka sem næst sannleikanum í framtíðinni.

Menn geta sótt um að fara úr neðri hópnum upp í þann efri.
Allar ábendingar verða teknar til athugunar og metnar út frá aðstæðum.

Þeim tókst hið ómögulega

Að vekja mig með afmælissöng í morgun. Og til þess að ná þessu markmiði sínu vöknuðu þau (réttara sagt þær) kl. 6!!! Stelpurnar mínar sem varla er hægt að toga á fætur fyrir kl. 8

En það get ég sagt ykkur að þetta var algjörlega dásamlegt. Þó söngurinn hefði verið svolítið ryðgaður, en það er víst ekki við öðru að búast á þessum tíma dags.

Á meðfylgjandi mynd er afmælisgjöfin mín. Te, sérvalið af Eyrúnu með appelsínu og hindberjabragði, ég hlakka mikið til að smakka það. Tebolli og undirskál sem fær einnig sína prufukeyrslu í dag með nýja teinu. Og fallegast afmæliskort sem ég man eftir að hafa fengið, hannað af dætrum mínum.

Sem sagt dagurinn hófst bara nokkuð vel.

ps. ég sé að myndavélin er ekki með rétta dagsetningu, þetta þarf að laga.

Stormviðvörun

Veðurspáin í gær var hrikaleg, vindur allt upp í 45 m/s í hviðum og jafnvel meiri. Búist við vindhraða upp á 25 m/s og þvílík rigning sem fylgja átti.
Menn fóru í háttinn með kvíðahnút í maganum. Eru þakplöturnar nógu vel festar niður, hvað með ruslafötur, hjól og grill?
Kemst maður í vinnu í fyrramálið? Á að senda börnin í skólann?

Ekki laust við vonbrygði í morgun þegar varla heyrðist í vindinum. Jú hugsanlega er vindáttin þannig að við finnum ekki fyrir henni. Mbl segir að vindur sé 15 m/s það er nú töluvert (hef miðað við 8 m/s sem hámark upp á hjólerí, sá samt hjólreiðamann á leið til vinnu í morgun - hetja eða vitleysingur?).

Það er einhver rómantík við óveður. Í óveðri situr maður inni í hlýjunni, uppi í sófa við kertaljós með heitt kakó og hlustar á vindinn blása eða horfir á uppáhalds myndina sína sem maður á enn á videóspólu ef ekki er rafmagnslaust.

Ákvað engu að síður að halda stelpunum heima í dag. Var ofboðslega á báðum áttum en rökstuddi verknaðinn með því að skólinn er byggingasvæði nú um stundir og eru það ekki einmitt staðirnir til að forðast þegar allra veðra er von?

Myndin tekin af www.mbl.is

Látnir bíða í tvö ár

Einhvernvegin svona var fyrirsögn á frétt í Blaðinu í gær. Ég las þetta aftur og aftur því ég á það til að bæta inn í orðum og stöfum þegar ég les fyrirsagnir sem breytir þeim algjörlega og hélt ég væri að því líka í þetta skiptið.

Það sem ég skildi ekki var hvers vegna dáði fólk ætti að bíða og þá eftir hverju?

Að losa sig við drauga.

Hef haft þá nokkra á bakinu í allt of langan tíma. En nú í dag með 2 símtölum tókst mér að losna við einn og minnka annan.

Við hjónin hófum í vor að stunda ræktina af miklum móð - eeeh... svona allavega í upphafi. Síðan förum við til útlanda... og svo hófst skólinn hjá dætrunum... og almennt amstur... og þá er ekki lengur pláss fyrir þennan lið í lífinu og við ákveðum að segja upp samningi þeim er gerður var.
Eftir að hafa haft uppsagnardrauginn á bakinu í nokkurn tíma tókst mér að láta verða af því að fara á staðinn og segja þessu upp. En það sem gleymdist var að fá kvittun fyrir öllu saman. Svo draugurinn hékk enn á bakinu.
En loksins hringdi ég á staðinn. Nú, þá er það illgeranlegt að útbúa pappír og senda í pósti, menn eiga að mæta á staðinn fyrir svona nokkuð!
Ég segi ok og dröslast áfram með drauginn.
Það er skrítið með svona drauga hvað þeir eiga það til að stækka því lengur sem þeir fá að hanga. En aldrei kom ég mér á staðinn til að losa mig við hann og draugurinn heldur áfram að stækka og pirra mig (því draugar eru duglegir við svoleiðis).
Síðan loksins kom að því áðan að mér fannst kominn tími til að losna við hann endanlega og ég hringdi aftur. Þá allt í einu er ekkert mál að senda viðeigandi pappíra í pósti.

Og púff, draugurinn hvarf.

Og þá hugsar maður, afhverju var ég ekki löngu búin að þessu?

Orð dagsins.

Stundum eru orð að þvælast fyrir og hér eru dæmi um orð eða orðalag sem pirrar mig þessa stundina.

"Ákveðin vonbrigði" Hvað er átt við með þessu? Geta vonbrigði verið ákveðin? Svo þegar maður notar þessi tvö orð saman þá er maður í raun að meina nokkurskonar vonbrigði - ekki satt?

"Mútuþægni" Las í blaðinu um daginn að maður væri ásakaður um mútuþægni. Mér líkar ákaflega illa við þetta orð því það dregur athyglina frá því sem verið er að tala um. Miklu skýrara er að segja að maðurinn hafi verið ásakaður um að þyggja mútur.

"Verg þjóðarframleiðsla" Hvað þýðir þetta eiginlega? Og svo er orðið "verg" svo hræðilega ljótt eitthvað.

Helga, blessa þessi jól

Í gær var kóræfing. Fyrsta kóræfingin þar sem lagið hans pabba var æft í raddsetningu sem ég og Arnar bróðir gerðum fyrir afmælið hans pabba. Þetta er sem sagt lagið sem fjölskyldukórinn söng í afmælinu við texta sem Eyrún og ég sömdum.

Textinn sem nú var notaður er sá sem lagið var upphaflega samið við eða jólakveðja frá Bjarna (Minnu maður). Mér tókst að skella inn textanum við lagið og prenta það út fyrir kóræfinguna í gær (með töluverðum vandærðum og mikilli hjálp frá Elíasi því tæknin var að stríða mér). En svo vantaði titil á verkið. Textinn endar á því að drottinn er beðinn um að helga og blessa jólin og fannst mér tilvalið að nota það sem titil. Það var svo ekki fyrr en á æfingunni að menn spurðu: "Hver er þessi Helga?" sem ég áttaði mig á mistökunum.

Gaman að blogga

Það er nú meiri bloggletin í manni.

En það er skemmst frá því að segja að ég hjóla enn í vinnuna. Það hefur verið blessunarlega þurrt undanfarið þó kuldinn bíti. Í morgun ákvað ég að fara í Kraftgallanum því það var svo skelfilega kalt í gærmorgun, en nú er ég ekki viss um að ég vilji hjóla í honum heim aftur...
Svona fer nú tískan með mann.
Ræddum það einmitt í matarboði um daginn hversu dásamlegt það var þegar Kraftgallarnir voru í tísku. Nema ég sé með þessu að koma umræddum göllum aftur í tísku, er að sjálfsögðu einstaklega glæsileg í gallanum.

hmmm... hvað fleira?

Jú þeir veiða hvalina. Enginn virðist vita af hverju því markaðurinn fyrir kjötið er víst ekki til staðar. Ekki er þetta undir yfirskini vísindaveiða ef ég er að skilja rétt. Er þetta til að draga athyglina frá botnvörpuveiðum? Menn úti í hinum stóra heimi eru farnir að fordæma þesskonar veiðar, segja þær rústa botninum og sjávarlífi þar sem þær eru stundaðar. Samtök eru að setja sig í stellingar að fordæma þessar veiðiaðferðir og þar sem við notum þessa aðferð mjög mikið hefði bann gríðarlega mikil áhrif hér á landi. Og hvað ger menn þá? Jú fara að veiða hval. Og allir gleyma togurunum og gráta aumingja hvalina.

Þolinmæði þrautir vinnur allar - eða hvað?

Fór með Eyrúnu í röntgenmyndatöku á baki. Áttum tíma kl. 13.00 og vorum komnar rétt rúmlega (hræðilegt að fá stæði við Landspítalann). Talaði við dömuna í afgreiðlsunni og hún vísaði okkur til sætis.

Nú er maður vanur því að þurfa að bíða á læknastofum. Man ekki eftir því atviki að það hafi ekki gerst og venjulega pakkar maður þolinmæðinni með í töskuna þegar farið er í þessar heimsóknir. Við Eyrún tókum líka með okkur spilastokk í þetta skiptið og spiluðum rommí, ólsen-ólsen, sprite og tveggjamanna vist (eða Rússa eins og það kallaðsti þegar ég var yngri).

Þegar hálftími er liðinn er okkur farið að leiðast biðin, en eigum þó eftir smá þolinmæði í töskunni, erum stillar og höldum áfram að spila.
Tíu mínútum seinna erum við enn nokkuð þolinmóðar en þó farið að gæta pirrings og farið að ganga á varabyrgðirnar.
Enn bíðum við í tíu mínútúr en þá fáum við líka nóg af biðinni og ég fer loksins að afgreiðsluborðinu aftur.
Kemur þá í ljós að gleymst hafði að láta vita af því að við værum komnar!

Og það sorglega við þetta allt saman er að þetta er ekki í fyrsta skipti sem þetta kemur fyrir mig.

Gamlir kunningjar

Munið þið eftir þeim þessum? Þeir eru alveg jafn skemmtilegir í dag og þeir voru þá, nema bara í alveg skelfilega hallærislegum fötum. Var þetta í alvörunni flott? Allt svo vítt og stórt. Tímabilið var samt draumur prjónarans því víðar prjónapeysur voru greinilega inn á þessum tíma. Sjáið t.d. peysuna sem dr. Huxtable er í á þessari mynd:

Hversu oft á dag ferð þú inn í svefnherbergið þitt?

Komumst að því í gær að Elías fer ekki inn í svefnherbergið okkar nema bara þegar hann fer að sofa.

Þannig var að í gær tók ég mér frídag og ákvað að breyta í svefnherberginu með hjálp dætranna. Við sögðum Elíasi ekki frá neinu og svo biðum við og biðum eftir því að hann færi inn í herbergið og sægi herlegheitin. Það var ekki fyrr en um kvöldið þegar stelpurnar voru að undirbúa háttinn að Eyrún gafst upp og lokkaði pabba sinn inn í herbergið með klækjum.

Skrítið þetta því mér finnst ég alltaf vera að skottast inn og út úr umræddu herbergi til að ná í hitt og þetta og svoleiðis.

Hvernig er þetta hjá þér, svo ég forvitnist aðeins?

Póstllistar.

Að skrá sig út af póstlistum getur verið meira en að segja það. Nýverið tók ég upp nýtt netfang og er að losa mig við það gamla og einn liðurinn í því er að skrá sig út af þeim póstlistum sem senda á gamla netfangið. Þetta eru allt innlendir póstlistar og hefur gengið þjáningalaust fyrir sig fyrir utan einn.

Það sem um ræðir er Flugfélag Íslands.
Þeir eru með þennan fína hnapp neðst í póstinum sem býður upp á útsrkáningu og allt virðist voða fínt. En alltaf fæ ég póst.
Nú er það svo ef ég smelli á linkinn og set inn netfangið þá segir kerfið mér að netfangið sé ekki á skrá - samt fæ ég póst.
Ég sendi þeim póst beint með yfirlýsingu á óánægju með að vera ekki farin af listanum, en enn fæ ég póst.

O, jæja þurfti bara aðeins að pústa út um þetta. Þeir mega svo sem halda áfram að senda póst og geta fyllt pósthólfið ásamt spam póstinum sem daglega flæðir inn. Ég er komin með nýtt netfang og er laus við þetta allt. <>

Ábending til kartöflubænda

Nú finnst mér kominn tími til að þið stærðarflokkið kartöflurnar í pokana.

Það er alltaf þannig að síðustu kartöflurnar í pokanum eru þessar risastóru og þessar pínulitlu, sem leiðir til þess að síðasta soðningin er bæði ofsoðin og of lítið soðin.

Það væri meira að setja hægt að verðleggja kartöflurnar eftir stærð. Vinsælasta stærðin hlýtur þá að vera dýrari og þessi sem selst minna ódýrari.

Hvað finnst ykkur? Væri þetta ekki vel reynandi?

Kveðja, fra kartöfluætu.

Myrkur milli 22 og 22.30, eða hvað?

Sú frábæra hugmynd að myrkva höfuðborgarsvæðið og nærsveitir varð að veruleika í gær.

Við fjölskylda höfðum mikið hlakkað til og vorum ákveðin í að fara í göngutúr um hverfið og enda uppi á göngubrú yfir Miklubrautina til að sjá þegar ljósin væru kveikt aftur.

Við vorum tilbúin rétt fyrir kl. 10. Hrund meira að segja kom heim af skólaballi til að vera með. Eyrún var mjög spennt og tók uppáhalds tækið sitt, hlaupahjólið með í för. Þegar ljósin voru slökkt stóðum við í garðinum fyrir framan húsið og sáum ljósin slokkna. En þá komu fyrstu vonbrigðin, ekki nema u.þ.b. helmingur nágrannanna hafði slökkt ljósin inni hjá sér eða útiljósin.

Jæja svo lögðum við af stað og sáum jú að menn voru að átta sig og ljós slökknuðu hér og þar í húsum í kring og myrkrið varð töluvert. T.d. heimtaði Eyrún að fá lýsingu á gangstéttina (með vasaljósi) til að sjá hvert hún væri að hlaupahjóla.

Við mættum nokkrum dökkum verum á leiðinni og allir heilsuðu (er það vegna þessara sérstöku aðstæðna eða voru bara þeir á gangi sem almennt heilsa ókunnugum sem þeir mæta á götu?). Þetta var stemming, en ótrúlegt samt hversu mikið var af ljósum. Ég hafði búist við svo til algjöru myrkri.

Hinu megin við Geldinganesið er iðnaðarsvæði, Ingvar Helgason ofl. þvíumlíkt þar voru engin ljós slökk og ekki hægt að sjá mun fyrir og eftir. Í Breiðholtinu var líka mjög mikið af ljósum, en þó hægt að sjá mun. Ég var líka svo hissa á því hversu mikil umferð var. En það er líklegast viðeigandi að bílaþjóðin njóti myrkursins í bíltúr.

Það var flott að sjá ljósin koma aftur. Við fylgdumst vel með tímanum og vorum eins tilbúin og hægt var að vera. Svo kveiknuðu þau lína eftir línu. Fyrst kom lítill blossi og svo ljós.

Það var síðan mjög gaman að ganga sömu leiðina til baka í fullri lýsingu og sjá muninn.

Á meðfylgjandi mynd eru Hrund og Eyrún standandi uppi á steini í Steinahlíð (leikskólalóð), á bak við þær eru ljósastaurar sem sjást auðvitað ekki því það er slökkt á þeim.

Hvað gerðuð þið meðan ljósin voru slökkt?

Gamlar myndir, en samt ekki svo gamlar

Við skönnuðum inn myndir og hér eru nokkrar. Gæðin eru svo sem ekkert til að hrópa húrra yfir (gamall skanni) en það er samt gaman að þessu.



Þórhallur og Annel Helgi, ó þeir eru bara svo sætir. Þessi mynd er tekin á ættarmóti. Helga móðursystir er á bak við þá.


Hérna eru ég og Inga vinkona þegar við vorum alveg eins. Þarna erum við í apaskinnsbuxunum sem við áttum alveg eins, vorum með alveg eins hárgreiðslu og merkilegt nokk vorum jafn háar!

Hérna eru mamma og Daði (takið eftir blaðinu sem mamma heldur á).

Og að lokum Arnar og Daði, sem á einmitt afmæli í dag. Til hamingju með daginn Daði!!!

Skrítið.

Fyrir u.þ.b. viku í þegar ég var alveg að sofna fann ég fyrir þessum svakalega verk í einni tönninni þegar ég beit saman. Og ég hugsaði að ég yrði að fara til tannlæknis að láta kíkja á þetta.
Morguninn eftir - ekkert. Og ég átta mig á því að mig var að dreyma.

Næstu nótt gerist það sama og ég hugsa að þetta sé ekki hægt nú verði ég að fara til tannlæknis þó ég finni ekki neitt fyrir neinu morguninn eftir. Daginn eftir finn ég auðvitað ekki fyrir neinu og sé enga ástæðu til að fara til tannlæknis.

Svona hefur þetta gengið síðan þá. Mér finnst ég vera að sofna eða að vakna (þið vitið svona mitt á milli svenfs og vöku) og alltaf þessi verkur í sömu tönninni og alveg hræðilega sárt.

Í nótt var hann öðruvísi og mildari. En samt sem áður, enn einn tannpínudraumurinn.

Skrítið

Erfiður dagur.

Í gærmorgun kl. 10 átti Eyrún að mæta í söngtíma svo ég vakti hana kl. 9. Þetta var svona pínu súr morgun þar sem hún nennti ekki á fætur og var í vandræðum með hvaða föt hún ætti að fara í og var alltaf að kalla á mig, en ég sat og sötraði teið mitt og var ekkert allt of tilbúin að hlaupa í hvert skipti sem hún kallaði. Þetta endaði með því að ég æsti mig. Loksins kom hún fram og fékk sér að borða með mér, en ennþá var óleyst málið með fötin.

Fimmtánmínútur í 10 fór hún að kvarta undan verk í vinstra auganu. Auðvitað gerði ég lítið úr verknum og kvatti hana til að klæða sig í það sem við höfðum ákveðið því nú þyrftum við að leggja af stað. En verkurinn ágerðist og ekki klæddi hún sig í. 5 mín fyrir 10 sendi ég kennaranum sms um að hún kæmi ekki í söngtímann. Stuttu seinna vaknaði Elías út af kveininu í Eyrúnu og við ákváðum að gefa henni verkjalyf, hálfa paratabs sem hingað til hefur virkað ágætlega á hana.

En verkurinn hættir ekki heldur færir sig aftur eftir höfðinu og ágerist bara. Kl. hálf ellefu er orðið ljóst að taflan virkar ekki og við hringjum í læknavaktina. Þar er okkur ráðlagt að gefa henni hinn helminginn af verkjatöflunni, en við værum velkomin á staðinn ef okkur finnst þörf á.

15 mín seinna er eina breytingin sú að verkurinn hefur versnað. Það er þá sem ég fer með hana á bráðamóttökuna í Borgarspítalanum. Okkur er vísað beint inn á stofu þar sem Eyrún leggst í rúmið. Hún er kveinandi allan tímann og greinilega með mikla verki.
Og nú tekur við skelfilegur tími.

Fyrst kemur hjúkrunarfræðingur til að mæla blóðþrýsting og hita, það er allt eðlilegt þar. Síðan eftir svolitla stund kemur læknir og skoðar hana - kannar reflexa og skoðar í augun og fleira þannig. Hann fer fram aftur. Og við bíðum. Eyrún er grátandi af verkjum, en þegar starfsfólkið kemur inn harkar hún af sér og lætur ekki sjást eins vel hversu illa henni líður. Stundum er eins og hún sé að sofna, augun verða þung en bara í smá stund. Þær stundir fannst mér óhuggulegastar.

En loksins fær hún verkjalyf (eftir að læknirninn hefur ráðfært sig við barnaspítalann). Þeir telja að þetta sé mígreni. Síðan gerist það að annar handleggurinn á henni dofnar upp, fyrst fingurnir og svo færist það upp, það kemur líka skrítin tilfinning í fótinn sömu megin. Ég fer fram og næ í starfsfólk. Þau telja þetta vera vegna oföndunar og ráðleggja henni rólega öndun. Dofinn virðist minnka en hún kvartar líka yfir svima. Þá kemur í hana mikið eyrðarleysi og hún neita að liggja, kvartar um kulda, flökurleika, hungur og að þurfa á klósettið. Eftir að hafa setið í smá stund stendur hún upp og gengur um gólfið mjög eyrðarlaus og með skrítið jafnvægi (stendur uppi en virðist að því komin að detta). Þarna var hún mjög ólík sjáfri sér, það var ekki hægt að ræða við hana og annaðhvort virkaði hún mjög þreytt eða hún heimtaði að komast heim og að fá að borða. Höfuðverkurinn virðist hafa minnkað en henni er flökurt.

Við náum sambandi við starfsfólk sem ætlar að koma með eitthvað handa henni að borða. 10 mín seinna er enginn kominn svo ég fer fram og næ á lækninn. Hann segist ætla að bjarga þessu. Ég fer aftur til Eyrúnar sem heldur áfram að vafra um gólfið. Magaverkurinn ágerist og endar með því að hún kastar upp. Fljótlega þar á eftir kemur ristaðbrauð og djús sem hún hámar í sig. Og þá er hún allt í einu verkjalaus, finnur hvorki fyrir höfuð- eða magaverk og þvílík sæla. Hún borðar eina brauðsneið á mettíma, en þá fer hún aftur að finna fyrir magaverk. Og nú vill hún virkilega komast heim. Hún borðar hálfa brauðsneið í viðbót. Stuttu seinna fáum við grænt ljóst frá lækninum (um heimferð) og hann gefur okkur upp nöfn á barnataugalæknum á barnaspítalanum til að fara með hana til ef þetta heldur áfram eða gerist aftur.

Þegar heim er komið er Elías búin að finna á netinu nákvæma lýsingu á þessu hjá henni, þrátt fyrir að við vorum ekki í símasambandi þar sem ég gleymdi símanum mínum heima. Þetta er ákv. tegund af migreni sem kallast "Cluster Headaches", eina sem passar ekki við lýsinguna er rennsli úr augum og nefi. Allt annað: hefst í auga og færir sig aftureftir höfði, dofi í líkama öðrumegin, þung drjúpandi augnlok, eyrðarleysi, flökurleiki.

Klukkan var um 2 þegar við komum heim. Ég var búin að tæma hjá mér alla orku og sofnaði og svaf til 3, Elías sofnaði með Eyrúnu og svaf til 4, Eyrún sjálf svaf til 5 en þá var hún líka svo til laus við alla verki, fann fyrir óþægindum í höfði ef hún beigði sig fram.

Fjúff þetta var erfiður dagur.

Hjólafréttir

Vegna fjölda áskoranna set ég hér inn hjólafréttir.

Hjólreiðamönnum á morgnana fer ört fækkandi og voru ekki taldir nema 6 á þessum fögru fararskjótum í morgun og merkilegt nokk fleira kvenfólk en karlmenn.

Síðan af því það er svo gaman að spara og svo ekki sé minnst á að græða þá læt ég fylgja hérna með hluta af klausu sem var í Fréttablaðinu í gær. Rætt var við Pálma Frey Randversson, sérfræðing í samgöngumálum hjá umhverfissviði:

"Hve mikið sparast við að hjóla 5 kílómetra í vinnu á hverjum degi?
"Ég áætla að sparnaðurinn yrði um 20 þúsund á mánuði eða 240 þúsund á ári. Síðan getur þetta líka verið spurning um að spara einn bíl á heimilinu og þá eru upphæðirnar mun hærri því rekstur á bíl kostar um 600-700 þúsund á ári.""

Ég er svolítið forvitin að vita hvernig þessar 20 þús. kr eru fengnar, ég veit að það kostar ekki þessa upphæð að taka strætó á mánuð (nema kannski ef þú borgar almennt fargjald en kaupir ekki kort). Nema verið sé að miða við bensínsparnað?

Svona getur þetta verið stundum.

Ég hef ekkert að segja. Segi það nú bara samt.

(undir áhrifum frá þessari síðu sem ég fann í gegnum bloggið hennar Þorkötlu, já það er nýtt blogg þar!!!)

Freyja

Sætur hundur sem Inga á. Við heimsóttum hana í júlí á þessu ári og þá leit hún svona út.

Núna er hún svona stór

Afmæli.

Það vantar ekki afmælin í september það er á hreinu.

Okkur var boðið í þetta líka fína afmæli í gær. Það var haldið í Mosfellsdalnum og var bara svona skemmtilegt. Verst hvað veðrið var leiðinlegt því umhverfið bauð upp á margskonar útiveru, en það er ekki á allt kosið.

Svo á föstudaginn höldum við afmælisveislu fyrir dætur okkar báðar. Við ætlum okkur aðeins aftur í tímann og hafa kók í glerflöskum og pylsur. Nokkrir hafa stungið upp á lakkrísrörum, prins póló og súkkulaðiköku.
Ahh já afmælin í gamla daga... Muniði eftir prins póló ögnum fljótandi í kókinu? Eða lakkrísröri gegnsósa af kóki?
Já allt var betra í gamla daga.

Þröngsýni þeirra sem trúa á guð og þeirra sem eru trúlausir.

Þeir sem trúa á guð virðast eiga afskaplega erfitt með að skilja að hægt sé að vera trúlaus.
Oft hafa prestar minnst á það í stólræðum sínum og lesið það úr biblíunni að trúlausir menn séu ekki nema hálfir menn og alls ekki góðir menn.

Aftan á Fréttablaðinu í dag viðrar Jón Gnarr svipaða hugmynd og orðar hana svo:

"... Það er ekki hægt að segja að Guð sé ekki til. Það er beinlínis heimskt, vegna þess að það kemur frá sjónarhóli þröngsýni, sem ekki sér heildarmyndina alla. Þar að auki er það hrokafullt og merki um vanþroska þess sem ekki getur sett sig í spor annarra, skortur á óhlutdrægri og skapandi hugsun. Ef Guð er ekki til þá er listin ekki heldur til. ..."

Oft er ég sammála því sem Jón segir en ekki í dag.

Ég trúi ekki á guð. Ég reyni að virða þá sem trúa, þó ég geti ómögulega skilið trúna. Ég er ein af fáum Íslendingum sem mæta reglulega í messu en það hefur ekki dugað til að frelsa mig eða fengið mig til að skilja trúna á guð.
Hvers vegna trúir fólk á guð? Ég bara veit ekki.
Hvers vegna er fólk trúlaust? Af því að trúin er svo út í hött.

Speki dagsins.

Alveg eins og maður á ekki að fara svangur í matvörubúð á ekki að fara í of þröngum buxum í buxnabúð.

Draumur hjólreiðamanns

Mér fanns sem ég væri á nýja hjólinu mínu að hjóla í vinnuna í kolniða myrkri. Það var svo dimmt að ekki sást fram fyrir stýrið.
Og þá fannst mér sem yfir mig kæmi óþol og ergelsi yfir að hafa ekki keypt lukt á hjólið til að vísa vegin við svona aðstæður.
Einnig hafði ég sterka tilfinningunni fyrir því að gatan væri stráð glerbrotum, enda fór líka svo að það sprakk á framdekkinu. Ég vissi að ég væri með bætur og nýju pumpuna mína en engu að síður var þetta frekar óheppilegt.

Hver getur ráðið þennan draum?

Afmælisveisla.

Afmælisveislan tókst vonum framar. Við fengum draumaveður og þess vegna var farið út um leið og búið var að snæða veisluföng.

Á myndinni sjáið þið afmælisbarnið fyrir framan veisluborðið (það tekur ekki nema klst að setja þessar krullur í hana bæ þe vei).

Við buðum upp á kornflexkökur, snúða, súkkulaðiköku, pavlou (marens kaka), kók, sprite, vatn, klaka með rifsberjum í og það sem sló algjörlega í gegn, frosin rifsber sem virkuðu eins og klaki (og var líka frábærlega flott í glasi). Og það er gaman frá því að segja að Pavloan og Pæjukakan (súkkulaðikaka) passa svo vel saman því í aðra þeirra fara 8 eggjahvítur og í hina 7 eggjarauður.

Síðan var farið í hvern leikinn á fætur öðrum t.d. spiladans (allir dansa í miðjunni og þegar tónlistin stoppar fara menn í hornin (hvert horn merkt t.d hjarta, spaði, tígull og lauf) og þá er dregið spil - t.d. spaði. Þeir sem eru í spaðahorninu detta þá út. Svo höfðum við getraun sem var þannig að glerkukka var fyllt af glerperlum og menn áttu að giska á hversu margar perlur væru í krukkunni.

Þetta var fyrsta afmæli sem við höldum þar sem veitt voru verðlaun. Það er eitthvað sem ég hef alltaf verið mikið á móti, og aumingja Eyrún hefur þurft að líða fyrir því þetta viðgengst í flestöllum afmælum í bekknum. Svo ég ákvað að brjóta odd af oflæti mínu og hafa verðlaun. En auðvitað svindlaði ég smá því á endanum voru allir komnir með verðlaun þó þau væru ekki eins. Við sem sagt slúttuðum veislunni á því að spila Bingó og það var þar sem allir fengu verðlaun.

Blogghringurinn

Ákvað að breyta út af venjulegum blogghring, sem annars er að verða eitt af morgunrútínunum hjá mér. Mínir nánustu bloggarar hafa verið óduglegir í sumar en eru þó að vakna til lífsins einn og einn. Nokkrir eru dottnir eða að detta úr hringnum mínum og fá ekki heimsókn nema 1x í viku eða sjaldnar, vona samt að þeir fari að taka við sér því þeir eru skemmtilegir skrifarar, sem er ástæðan fyrir því að ég kíki enn inn til þeirra.

Fór í smá ævintýraferð þar sem ég fiktaði mig áfram með hinn og þennan likinn. Það getur verið gaman sérstaklega ef maður hefur smá tíma (sem ég hef nú kannski ekki, er svolítið að stelast).
Það er gaman að sjá hvað bloggið er fjölbreytilegt. Rakst svo sem ekki á neitt extra áhugavert í þetta skiptið.

En vonandi fara allir hinir sofandi bloggarar í blogghringnum mínum að vakna og skrifa og skrifa því þá er svo gaman hjá mér að skoða og skoða.
Vil jafnfram þakka þeim sem eru vaknaðir því án þeirra hefði áhuginn líklegast dofnað algjörlega og horfið.

Það er svo leiðinlegt að sumarið er að vera búið. Auðvitað er haustið fallegur tími, en ég finn bara fyrir kvíða fyrir kuldanum og því að geta ekki lengur hjólað. En hver veit kannski er kemur smá meiri hiti til okkar í september.

Nú fer í hönd mikill afmælistími í minni fjölskyldu. Á sunnudaginn verður haldið æfmælisboð (eins og við skrifuðum óvart á boðskortin og enginn tók eftir) þar sem 15 stelpur (ef allar komast) verða samankomnar í litlu, litlu íbúðinni minni. Ef veður verður gott hendum við stelpunum auðvitað út í garð í leiki. En ef allt fer á versta veg og það rignir eldi og brennisteini þá verðum við inni. Svo það væri frábært að fá uppástungur um leiki (þetta eru 12 ára skvettur) eða þrautir sem þurfa ekki mikið pláss en eru ótrúlega skemmtilegir.

Að taka eftir því sem manni hentar.

Matvæla og/eða næringarfræðingar eru duglegir að senda frá sér upplýsingar um hvað er hollt fyrir mann og hvað ekki. Einnig eru blaðamenn duglegir að taka þessar upplýsingar og setja í dagblöðin. Þetta og hitt er krabbameinsvaldandi og það sem var heilnæmt og gott í síðustu viku er allt í einu orðið varasamt í dag og öfugt. Maður er löngu hættur að taka mark á þessum upplýsingum sem virðast fara hver upp á móti annari.

En í dag, loksins kom frá þeim eitthvað af viti. Í öllum dagblöðum sem ég fletti í dag var grein um það að te er í raun allra meina bót. 3-4 bollar á dag og þú getur hugsanlega komið í veg fyrir leiðindasjúkdóma. Sagt var að te-ið væri jafnvel betra en vatn!!!

Það er ekki af því að þessar upplýsingar henti mér...

Ferðalag frh.

Sumarhús í Danmörku. Vorum 15 í þremur íbúðum í strandbænum Lökken. Veðrið lék við okkur og flestir brunnu smá, sumir þó meira.
Ég fór í fyrsta skipti á æfinni almennilega í sjóinn, hef alltaf verið vaðari - veit núna að það er svo miklu miklu skemmtilegra að vera á kafi og henda sér með öldunum. Verst hvað sjórinn bragðast illa.

Fårup sommerland. Ótrúlega skemmtilegur staður. Þar er þrautabraut sem er svo til endalaus, hjólabátar, allskonar tæki og leiksvæði. Við fórum í rússibanann sem var verið að byggja síðast þegar við komum þarna. Hann heitir Fálkinn og er svona svakalega skemmtilegur. Síðan er vatnaland, en við komumst ekki í það.

Dýragarðurinn í Aalborg. Alltaf gaman að sjá dýrin.

Hjörring þar sem hægt er að fá pizzu með eggi, baunum og ég veit ekki hverju á Ítölskum/Mexikóskum veitingastað.

Síðan París. Fyrst Disneyland þar sem við gistum á fínu hóteli þar sem börnin eru aðalatriðið og allt er svo glæsilegt og fínt. Og garðurinn sjálfur með milljón verslunum út um allt sem allar selja sama varninginn (líka ein á hótelinu). Mína mús, Mikki mús og Guffi skiptust á að heimsækja hótelið á morgnana og þá gátu börnin fengið eiginhandaráritun og mynd af sér með þeim.

Sundlaugin inni á hótelinu með þeirri furðulegustu búningsaðstöðu sem ég man eftir að hafa upplifað. Karlar og konur í sömu aðstöðu. Pínulitlir búningsklefar til að skipta úr fötum yfir í sundföt. Skápar til að setja fötin í, en enginn staður fyrir handklæði. Sameiginlegar sturtur sem mjög margir nýttu sér ekki. Sundlaugin var skemmtileg en yfirfull (útilaugin lokuð vegna veðurs).
Disneyland garðurinn er svo stór. Við sáum það eftir fyrsta daginn (3-4 klst labb út og suður) að við urðum að skipuleggja okkur. Ákveða hvað við vildum sjá og reyna - náðum c.a. 1/3 af því sem okkur langaði til. Sumt fráhrindandi vegna langra biðraða (þú getur keypt þér fastpass sem kemur þér fram fyrir í röðinni - annars hátt í klst bið).

Ætluðum okkur 2 daga inni í miðborg Parísar til að sjá og skoða það helsta. Vegna rigningar (þvílíkur úrhellir) hrökluðumst við heim á hótel fyrri daginn. Náðum samt einum yndislegum degi, skoðuðum Notre Dame og sáum Effelturninn. Áttuðum okkur á því daginn eftir þegar við biðum eftir flugi heim að það var brúðkaupsdagurinn okkar.

Nokkrir klukkutímar á Strikinu í Kaupmannahöfn áður en við flugum heim til Íslands.